Sydney - Keegan Joyce

On the lamp-lit damp seats

Under muted city streets

See the ever problem murmured in the dark

And the lamps lit damp tears

That signed on worsening fears

Hands uncoupled, goodbyes set to part

The theatre on my left

Where potential love had met

Before your eyes reflect our sunset spot

Now the torture found our fun

See me rumble, spit and hum

'Cause this city reminds me of you

Anniversaries draw near

Still nothing crystal clear

Of a day that fucked a future and a past

Quickly draw on retrospect

Still nothing to suspect

A single scent sets me running fast

The restaurant on my right

Has potential pain inside

Before your eyes reflect our sunset spot

Now the torture found our fun

See my rumble, spit and hum

'Cause this city, it reminds me of you

Through a language that I learned

First implied, and then inferred

And the flash-flood memories, they rush on back

Watch the tables flip and turn

Set the future off to burn

The light, it flickers, glimpsing hope at best

Our dream house up in front

But our falling’s love a stunt

Where the never haves and never wills take place

Now the torture found our fun

I am pleading for that gun, oh, I am done

'Cause this city, it reminds me of you…

Op de met lampen verlichte, vochtige stoelen

Onder gedempte stadsstraten

Zie het altijd maar gefluisterde probleem in het donker

En de lampen staken vochtige tranen op

Dat betekende een verergering van angsten

Handen ontkoppeld, afscheid staat op het punt om te scheiden

Het theater aan mijn linkerhand

Waar potentiële liefde elkaar had ontmoet

Voor je ogen onze zonsondergangplek weerspiegelen

Nu vond de marteling ons leuk

Zie me rommelen, spugen en neuriën

Omdat deze stad me aan jou doet denken

Jubilea naderen

Nog steeds niets glashelder

Van een dag die een toekomst en een verleden verpestte

Snel tekenen bij terugblik

Nog steeds niets te vermoeden

Een enkele geur zorgt ervoor dat ik snel ga rennen

Het restaurant aan mijn rechterkant

Heeft potentiële pijn van binnen

Voor je ogen onze zonsondergangplek weerspiegelen

Nu vond de marteling ons leuk

Zie mijn gerommel, spuug en neuriën

Want deze stad, het doet me aan jou denken

Via een taal die ik heb geleerd

Eerst geïmpliceerd, en dan afgeleid

En de flash-flood-herinneringen, ze razen terug

Kijk hoe de tafels draaien en draaien

Zet de toekomst uit om te branden

Het licht, het flikkert, een glimp van hoop op zijn best

Ons droomhuis vooraan

Maar onze verliefdheid is een stunt

Waar het nooit heeft en nooit zal plaatsvinden

Nu vond de marteling ons leuk

Ik smeek om dat pistool, oh, ik ben klaar

Want deze stad, het doet me denken aan jou...