Come This Far - Kate Earl

This pale Mucha postcard

Brings back orange carpet

We called roaches butterflies

And ate our pies at Birchwood Saloon

Off the only road that leaves the state

I would sing and pass the plate

They all knew me by my face and my father’s name

Heavy letter underneath my door

A stark reminder what I had before

It’s hard to believe I’ve come this far

Heavy letter in the dresser drawer

Tore it open like a candy bar

It’s hard to believe I’ve come this far

Bright red hot rod hardtop

Off to town for Moose’s Tooth

You comin' with?

To the parkin' lot?

If not, you know my window’s never locked

Drew leaned in and said it

But his heart wouldn’t let it

That’s all right, I’ll be my husband’s wife

Heavy letter makes a perfect mark

On the page and in the heart

It’s hard to believe I’ve come this far

Heavy letter in the dresser drawer

Tore it open like a candy bar

It’s hard to believe I’ve come this far

Nervous tearing through the sky

Grieving every inch I gain

Counting pools and freeways

I will sing and pass the plate

They will know me by my face

And my father’s name

Heavy letter in the dresser drawer

Tore it open like a candy bar

It’s hard to believe I’ve come this far

Heavy letter headed for your shore

A premonition of what’s in store

It’s hard to believe we’ve come this far

Deze bleke Mucha ansichtkaart

Brengt oranje tapijt terug

We noemden kakkerlakken vlinders

En aten onze taarten bij Birchwood Saloon

Van de enige weg die de staat verlaat

Ik zou zingen en het bord doorgeven

Ze kenden me allemaal aan mijn gezicht en de naam van mijn vader

Zware brief onder mijn deur

Een grimmige herinnering aan wat ik eerder had

Het is moeilijk te geloven dat ik zo ver ben gekomen

Zware brief in de ladekast

Scheurde het open als een reep

Het is moeilijk te geloven dat ik zo ver ben gekomen

Heldere rode hot rod hardtop

Op naar de stad voor Moose's Tooth

Ga je mee?

Naar de parkeerplaats?

Zo niet, dan weet je dat mijn venster nooit op slot is

Drew boog zich naar voren en zei het

Maar zijn hart liet het niet toe

Dat geeft niet, ik word de vrouw van mijn man

Zware letter maakt een perfecte markering

Op de pagina en in het hart

Het is moeilijk te geloven dat ik zo ver ben gekomen

Zware brief in de ladekast

Scheurde het open als een reep

Het is moeilijk te geloven dat ik zo ver ben gekomen

Zenuwachtig scheuren door de lucht

Rouwend om elke centimeter die ik krijg

Zwembaden en snelwegen tellen

Ik zal zingen en het bord doorgeven

Ze zullen me aan mijn gezicht kennen

En de naam van mijn vader

Zware brief in de ladekast

Scheurde het open als een reep

Het is moeilijk te geloven dat ik zo ver ben gekomen

Zware brief op weg naar jouw kust

Een voorgevoel van wat er in de winkel ligt

Het is moeilijk te geloven dat we zo ver zijn gekomen