Tyan-Shan / Batyr - Kashgar

Blistering white, the frost cracks his face

Knife blades of wind cut him down

Gusting in clouds, a cold death awaits

A frost-caked burial shroud

Cruel black walls, impossibly high

Rending the sky in a rift

Nothing else moves as the blizzard shifts

White claws of pain is all that exists

Terrifying peaks surround him

Black on white on grey

The path winds e’er before him

Billowing storms swallow the day

Struggle to live, yet life’s caving in

A cruel joke incised by the ice

Blind in the white, grope ever on

Black flesh crying out to die

Death stalks his path, frost slows his blood

Altitude, torment of pace

To cease is to freeze, to movement a slave

These crags are his life, these cliffs are his

Grave

The blizzard whirls around him

The ground drops off below his feet

Spinning, gazing into the chasm

Into the sickening vortex

Down

The howl draws him to his senses

A wolf?

The wind?

His mind?

The horrors of war lie before him

But he may fall before the fight

To live impossible to fathom

Fathoms below this white night

Dawn, the break, that pass, it comes at last

Down, below, the armies, swell and mass

Batyr:

Centuries lived out in an instant

Atrocities a function of existence

Horror, upon horror

And all an empty dream

One moment of glory

For a life of pain

Arrows like rain cleansing more

Wiping out the sickening parasites

Who shall live, and who shall die?

Fighting for the tribal chief’s ideal

Inflated by dogma, lies and steel

The froth of the steed, sweat in his eyes

And if you live, what then?

Filth

Blaarvorming wit, de vorst barst in zijn gezicht

Messen van wind snijden hem neer

Met windvlagen in de wolken wacht een koude dood

Een met ijs bedekte lijkwade

Wrede zwarte muren, onmogelijk hoog

De lucht in een scheur scheuren

Niets anders beweegt als de sneeuwstorm verschuift

Witte klauwen van pijn is het enige dat bestaat

Angstaanjagende pieken omringen hem

Zwart op wit op grijs

Het pad slingert e'er voor hem

Golvende stormen slokken de dag op

Strijd om te leven, maar het leven stort in

Een wrede grap ingesneden door het ijs

Blind in het wit, tast altijd aan

Zwart vlees dat schreeuwt om te sterven

De dood besluipt zijn pad, vorst vertraagt ​​zijn bloed

Hoogte, kwelling van tempo

Ophouden is bevriezen, een slaaf verplaatsen

Deze rotsen zijn zijn leven, deze kliffen zijn van hem

Graf

De sneeuwstorm dwarrelt om hem heen

De grond zakt onder zijn voeten weg

Draaiend, starend in de afgrond

In de misselijkmakende draaikolk

Omlaag

Het gehuil brengt hem tot bezinning

Een wolf?

De wind?

Zijn gedachten?

De verschrikkingen van de oorlog liggen voor hem

Maar hij kan vallen voor het gevecht

Om te leven onmogelijk te doorgronden

Vadems onder deze witte nacht

Dageraad, de pauze, die pass, het komt eindelijk

Beneden, beneden, de legers, deining en massa

Batier:

Eeuwen leefden in een oogwenk

Wreedheden een functie van het bestaan

Verschrikking, op verschrikking

En allemaal een lege droom

Een moment van glorie

Voor een leven van pijn

Pijlen houden meer van regenreiniging

De ziekmakende parasieten uitroeien

Wie zal leven en wie zal sterven?

Vechten voor het ideaal van het stamhoofd

Opgeblazen door dogma, leugens en staal

Het schuim van het ros, zweet in zijn ogen

En als je leeft, wat dan?

Vuiligheid