Reliques - Kamu, Peix

Je me sens comme un OVNI

Mais au fond d’oim, un homme vit

Pour me sentir exister

J’attends pas une autre vie

Je me sens comme un OVNI

Mais au fond d’oim, un homme vit

Pour me sentir exister

J’attends pas une autre vie

La réussite, un plafond

Depuis petit, je zieute la fresque

Rêve de récits chevaleresque

Je mise mon jeux sur l’après

J’attends que la roue tourne

Pas celles du 227

Cette vie, j’veux la prendre sans pincette

Seul, je veux être roi, il n’y en a peu sans princesse

Dans ma tête, c’est l’Hellfest, sensations sont néfastes

J’aimerais qu’on efface mais d’nos peines, je reste près

Je veux bien qu’on persévère

Je te laisserai prendre mon cœur pour que tu prennes tes aises

Des heures dans le métro et ça sans faire un pas

Je vois mon reflet et mes buts et ça sans faire la paire

Tout ça sent fort la perte

Il faut que je saute et ça sans faire un plat

Je pars, maman dort, je rentre, maman dort

Je vis pour l’amitié

Si elle veut se lamenter, moi j’aurai l'âme en tort

Des défauts, l’homme en tient donc j’allume le moteur

Plus d'échec que d’essais, je méprise le ratio

Cartes en main je maitrise pour ne plus voir mère triste

Je médite et rêve de standing ovation

Je veux pas sombrer dans la folie

Mais c’est ainsi que le son me plait dans l’agonie

J’ai erré dans la rue des heures

Comme celui qui se fait son blé dans la chronique

J’attendrai pas que sonne le clairon

L’idée de briller m'éclairant

Je voulais cueillir sa fleur, je n’ai reçu qu’les ronces

J’ai un empire à bâtir

Ici, tout est trop froid, ma confiance patine

Besoin de mal-être, pour écrire, je m’affecte

Mais à chaque fois, c’est bien eux que je vise par tir

Les souvenirs me submergent

Mais le passé qui c’est?

Rien ne m’arrête, il n’y a pas assez de blizzard

Le passé qui c’est?

Je sais qu’il est pas assez aguisé

Parfois, je me demande si j’ai bien fait

Souvent, je me dis que j’ai rien fait

Sur les rrains-té, j’erre en fait, j’en suis éreinté

Je me revois souffrir

Tout s’arrête si j’vois Maman sourire

Quelques heures où je me marre en souvenirs

J’ai tant peur qu’il y ait du noir sous l’titre

Je laisse mes pensées aller

Passé derrière moi pour la force que j’ai puisé au loin

Les lumières s'éteignent

Je me souviens de l’Eden sur sa peau mi-ébène

Je vais scier les cieux les deux mains liées

Mon rêve, je l’effleure du bout des doigts

Je n’ai que les miens, je ne vais pas m’allier

Je suis là pour mailler et non pour m’aligner

Je vois la foule aliennée

Je deviens fou à lier, né

Pour fouler les sommets

Rien pour me raisonner, je vois ma folie aller

Aux premiers rayons, ils me parlaient qu’on se fasse des passes, qui sont-ils?

Trou noir pour perspective, je vois le point qui s'éteint

J’en ai mal au crâne, je pense aux balles qui sautillent

Les roses ont brûlé

Sur le cœur, un brolique

Ma trace dans ce projet et si je tiens pas le prochain

Prenez tout ce que je donne ici comme des reliques

Les roses ont brûlé

Sur le cœur, un brolique

Ma trace dans ce projet et si je tiens pas le prochain

Prenez tout ce que je donne ici comme des reliques

Ik voel me net een ufo

Maar diep van binnen leeft een man

Om te voelen dat ik besta

Ik wacht niet op een ander leven

Ik voel me net een ufo

Maar diep van binnen leeft een man

Om te voelen dat ik besta

Ik wacht niet op een ander leven

Succes, een plafond

Al sinds ik klein was, heb ik naar het fresco gekeken

Droom van ridderlijke verhalen

Ik wed mijn games op de after

Ik wacht tot het wiel draait

Niet die van 227

Dit leven wil ik zonder pincet

Alleen, ik wil koning zijn, er zijn er maar weinig zonder prinses

In mijn hoofd is het Hellfest, sensaties zijn schadelijk

Ik zou willen dat we uitwissen, maar van ons verdriet blijf ik dichtbij

Ik wil dat we volharden

Ik laat je mijn hart nemen om het jezelf gemakkelijk te maken

Uren in de metro en dat zonder een stap te zetten

Ik zie mijn spiegelbeeld en mijn doelen en dat zonder paren

Het riekt allemaal naar verlies

Ik moet springen en dat zonder er een puinhoop van te maken

Ik ga weg, mama slaapt, ik kom thuis, mama slaapt

Ik leef voor vriendschap

Als ze wil klagen, heb ik ongelijk

Gebreken, man snapt het dus ik zet de motor aan

Meer falen dan proberen, ik veracht de verhouding

Kaarten in de hand Ik beheers om verdrietige moeder niet meer te zien

Ik mediteer en droom van staande ovaties

Ik wil niet gek worden

Maar zo hou ik van het geluid in doodsangst

Ik heb uren op straat gezworven

Zoals degene die zijn tarwe maakt in de kroniek

Ik wacht niet tot de bugel klinkt

Het idee om te schijnen verlichtte me

Ik wilde zijn bloem plukken, ik kreeg alleen de braamstruiken

Ik heb een imperium om op te bouwen

Alles is hier te koud, mijn vertrouwen neemt af

Behoefte aan ongemak, om te schrijven, heb ik invloed op mezelf

Maar elke keer schiet ik op hen

Herinneringen overweldigen me

Maar wat is het verleden?

Niets houdt me tegen, er is niet genoeg sneeuwstorm

Wie is het verleden?

Ik weet dat hij niet scherp genoeg is

Soms vraag ik me af of ik het juiste heb gedaan

Vaak zeg ik tegen mezelf dat ik niets heb gedaan

Op straat dwaal ik eigenlijk rond, ik ben uitgeput

Ik zie mezelf lijden

Alles stopt als ik mama zie glimlachen

Een paar uur waar ik lach in herinneringen

Ik ben zo bang dat er zwart onder de titel staat

Ik liet mijn gedachten gaan

Ging achter me voorbij vanwege de kracht die ik van ver putte

De lichten gaan uit

Ik herinner me Eden op haar half-ebbenhouten huid

Ik zal de lucht zien met beide handen vastgebonden

Mijn droom, ik raak het aan met mijn vingertoppen

Ik heb alleen de mijne, ik zal geen bondgenootschap sluiten

Ik ben hier om te meshen en niet om in een rij te gaan staan

Ik zie de vervreemde menigte

Ik word gek, geboren

Om de toppen te betreden

Niets om met mij te redeneren, ik zie mijn waanzin gaan

Bij de eerste stralen zeiden ze tegen me dat we passen maken, wie zijn dat?

Zwart gat voor perspectief, ik zie de punt vervagen

Mijn hoofd doet pijn, ik denk aan de kogels die stuiteren

De rozen verbrandden

Op het hart een brolique

Mijn spoor in dit project en als ik het volgende niet vasthoud

Neem alles wat ik hier geef als relikwieën

De rozen verbrandden

Op het hart een brolique

Mijn spoor in dit project en als ik het volgende niet vasthoud

Neem alles wat ik hier geef als relikwieën