Jak Długo Jeszcze - Kamil Bednarek

Już wiem, że nie wolno tak bezkarnie

Burzyć spokoju ludzkich serc

Gdzieś w głębi mych najskrytszych pragnień

Znalazłaś spokój, który tak zawsze chciałaś mieć

Jak Ariadny nić są twe szczere słowa

Dzięki którym chce poznawać, chce budować

Usłysz mój głos

Ja wołam Cię, by móc

Ze wszystkich sił uwolnić Nas i czuć

Pytam więc…

Jak długo jeszcze

Będę wstydzić się tych dwóch prostych słów?

Tych, które budzą dreszcze

Dzięki którym wiem, że jesteś tu…

Już wiem czego boisz się najbardziej

Spróbuj oddychać tym jak ja

Gdy twej niepewności światło zgaśnie

Rozpalmy ogień, z którym przemierzymy cały świat

Jak Ariadny Nić są twe szczere słowa

Dzięki którym chce poznawać, chce budować

Usłysz mój głos

Ja wołam Cię by móc

Ze wszystkich sił uwolnić Nas i czuć

Pytam więc…

Jak długo jeszcze

Będę wstydzić się tych dwóch prostych słów?

Tych, które budzą dreszcze

Dzięki którym wiem, że jesteś tu…

Nie możemy tak żyć, uciekając w popłochu przed namiętnością

Nie pozwól mi, przestać wierzyć w to co czuję

Nie możemy tak żyć, uciekając w popłochu przed dojrzałością

Nie pozwól mi!

Ik weet al dat het niet mag dus ongestraft

Breek de vrede van de harten van mensen

Ergens diep in mijn diepste verlangens

Je hebt de rust gevonden die je altijd al wilde hebben

Je oprechte woorden zijn als de draad van Ariadne

Waardoor hij wil leren kennen, hij wil bouwen

Hoor mijn stem

Ik bel je zodat ik kan

Bevrijd ons met al onze kracht en gevoel

Dus ik vraag ...

Hoe lang nog

Zal ik me schamen voor deze twee simpele woorden?

Degenen die je koude rillingen bezorgen

Dankzij die weet ik dat je hier bent ...

Ik weet al waar je het meest bang voor bent

Probeer te ademen zoals ik

Als je onzekerheid uitgaat, gaat het licht uit

Laten we een vuur maken waarmee we de hele wereld zullen reizen

Je oprechte woorden zijn als de draad van Ariadne

Waardoor hij wil leren kennen, hij wil bouwen

Hoor mijn stem

Ik bel je om te kunnen

Bevrijd ons met al onze kracht en gevoel

Dus ik vraag ...

Hoe lang nog

Zal ik me schamen voor deze twee simpele woorden?

Degenen die je koude rillingen bezorgen

Dankzij die weet ik dat je hier bent ...

Zo kunnen we niet leven, in paniek de passie ontvluchten

Laat me niet stoppen te geloven wat ik voel

Zo kunnen we niet leven, in paniek de volwassenheid ontvluchten

Laat me niet!