Opus Aeternus - Kambrium

and so i will wait

until we meet again

the surface and me

now i can feel

i’m bound to see the fear

the serpents are near

the legion is here

we take control

the force has arrived

the dream is a lie

you belong to us

the signs in your eyes

the lake i can see

is staring back at me

i’m lost in a dream

the ghost is calling my name

she drives me so insane

caught by the stream

i sacrifice my own life

i will never dream again

close my eyes — fade away

in my dreams i will decay

one last song — forever gone

time will cast the final storm

endless frost seals my fate

gloomy shadows are awake

all is lost (in your mind)

i will fall (and die)

i will drown in endless sorrow

my own life the greatest lie

into the dark (we'll find you)

I can’t hide (come out)

full of fear — they can sense me

all the serpents are gathered now

monologue I

— turn the tide —

fog is rising from the surface

through that haze i can see undefinable blackened silhouettes

they’re getting closer and closer

now i see myself surrounded by ancient creatures

i can’t name a number of those who are still hiding in the fog

but i feel their empty eyes are starring at me

one of these creatures, holding a scepter in it’s claws, dissolves from the rest

it is watching every single move i make

all of a sudden it takes a bow and raises the scepter

it seems to be a solicitation to take it

i stretch out my hands

as i take the scepter, the sky turns black

lightning strikes the earth

and the wind becomes a storm

majestic mountains begin to collaps

hail stings like nails in the face

endless frost will darken my soul

raging forces all around me

blackness rising everywhere

i can see the shadowpath now

eternal nightmare — a vicious scare

brightest flames of salvation

will be killed by dark deception

roaming in my deepest vision

see the snake division

serpent blood

in my veins

can’t resist

these evil cains

cold wind blows

inside my soul

burning hate

i lose control

monologue II

— the serpent’s revelation —

i can feel how my skin changes

my veins begin to burn and frost freezes my thoughts

dream and reality collide

I can not tell what is true

illusion and madness merge to one great lie

Now i see the frost reflection

night is overwhelming me

lost forever in my nightmare

restless shadows everywhere

Monologue III

— the enlightenment —

now i realize what happenedt

this whole world is built on the foundation of my lies

nothing is real

i myself am the biggest lie

now i am doomed to live in my own nightmare

a second hell where there is no hope and escape

into the darkness

and into the black light

serpents of sorrow

hiding in the cold night

i sacrifice my own life

i will never dream again

close my eyes — fade away

in my dreams i will decay

one last song — forever gone

time will cast the final storm

endless frost seals my fate

gloomy shadows are awake

en dus zal ik wachten

tot we elkaar weer ontmoeten

het oppervlak en ik

nu kan ik voelen

ik zal zeker de angst zien

de slangen zijn nabij

het legioen is hier

wij nemen de controle over

de kracht is gearriveerd

de droom is een leugen

jij hoort bij ons

de tekens in je ogen

het meer dat ik kan zien

staart me aan

ik ben verdwaald in een droom

de geest roept mijn naam

ze maakt me zo gek

gevangen door de stroom

ik offer mijn eigen leven op

ik zal nooit meer dromen

sluit mijn ogen - vervaag weg

in mijn dromen zal ik vergaan

nog een laatste nummer — voor altijd weg

de tijd zal de laatste storm werpen

eindeloze vorst bezegelt mijn lot

sombere schaduwen zijn wakker

alles is verloren (in je gedachten)

ik zal vallen (en sterven)

ik zal verdrinken in eindeloos verdriet

mijn eigen leven de grootste leugen

in het donker (we zullen je vinden)

Ik kan niet verbergen (naar buiten komen)

vol angst — ze kunnen me voelen

alle slangen zijn nu verzameld

monoloog ik

- keer het Tij -

er komt mist op van het oppervlak

door die waas zie ik ondefinieerbare zwartgeblakerde silhouetten

ze komen steeds dichterbij

nu zie ik mezelf omringd door oude wezens

ik kan niet een aantal noemen van degenen die zich nog steeds in de mist verstoppen

maar ik voel dat hun lege ogen naar mij staren

een van deze wezens, met een scepter in zijn klauwen, lost op van de rest

het is kijken naar elke beweging die ik maak

ineens maakt het een buiging en heft de scepter

het lijkt een verzoek om het aan te nemen

ik strek mijn handen uit

als ik de scepter neem, wordt de lucht zwart

bliksem slaat de aarde in

en de wind wordt een storm

majestueuze bergen beginnen in te storten

hagel steekt als spijkers in het gezicht

eindeloze vorst zal mijn ziel verduisteren

razende krachten om me heen

zwartheid stijgt overal

ik kan het schaduwpad nu zien

eeuwige nachtmerrie — een wrede schrik

helderste vlammen van redding

zal worden gedood door duister bedrog

zwervend in mijn diepste visie

zie de slangenafdeling

slangenbloed

in mijn aderen

kan het niet weerstaan

deze boze kaïns

koude wind blaast

in mijn ziel

brandende haat

ik verlies de controle

monoloog II

— de openbaring van de slang —

ik kan voelen hoe mijn huid verandert

mijn aderen beginnen te branden en de vorst bevriest mijn gedachten

droom en werkelijkheid botsen

Ik kan niet zeggen wat waar is

illusie en waanzin versmelten tot één grote leugen

Nu zie ik de ijsreflectie

de nacht overweldigt me

voor altijd verloren in mijn nachtmerrie

overal rusteloze schaduwen

Monoloog III

- de verlichting -

nu realiseer ik me wat er is gebeurd

deze hele wereld is gebouwd op het fundament van mijn leugens

niets is echt

ik ben zelf de grootste leugen

nu ben ik gedoemd om in mijn eigen nachtmerrie te leven

een tweede hel waar geen hoop en ontsnapping is

in de duisternis

en in het zwarte licht

slangen van verdriet

verstoppen in de koude nacht

ik offer mijn eigen leven op

ik zal nooit meer dromen

sluit mijn ogen - vervaag weg

in mijn dromen zal ik vergaan

nog een laatste nummer — voor altijd weg

de tijd zal de laatste storm werpen

eindeloze vorst bezegelt mijn lot

sombere schaduwen zijn wakker