The Abduction - Kaledon

The undead King, the Jackal, invokes

A creature from the Azrael’s womb

His cries from the high of the tower

Make to tremble the ground… with his power

The clouds race to cover the sun

Not to let see who now walks

Under the Jackal’s command

Flies toward the golden… towers of Kaledon

He grow mist and it walks between

The children of Kaledon, not seen

-IT slips into the golden castle

-next to the Guards of the kingdom

Every cry of the children of Kaledon

It’s for the dark pleasure of the fallen Angel

The pain will pierce through the heart of the Dragon

Azrael will strike hard the light’s Angel…

Invisible, IT takes Antillius

Through his talons, the power of the stone

It’s paralysed by the terror

In the middle of the fog… they are as alone

In the same moment Carnagus shouts

And roars against the sky his anger

And the Kaledon' s light

In the middle of the fog… is carried away…

…and without Antillius the Great

In the streets of the kingdom the terror is spread

Over one hundred thousand are taken

Over one hundred thousand in chains…

Every cry of the children of Kaledon

It’s for the dark pleasure of the fallen Angel

The pain will pierce through the heart of the Dragon

Azrael will strike hard the light’s Angel…

De ondode koning, de jakhals, roept

Een wezen uit de baarmoeder van Azraël

Zijn kreten vanaf de hoogte van de toren

Laat de grond trillen... met zijn kracht

De wolken haasten zich om de zon te bedekken

Niet laten zien wie er nu loopt

Onder het bevel van de Jakhals

Vliegt naar de gouden... torens van Kaledon

Hij laat mist groeien en het loopt tussen

De kinderen van Kaledon, niet gezien

-IT glijdt het gouden kasteel binnen

-naast de bewakers van het koninkrijk

Elke kreet van de kinderen van Kaledon

Het is voor het duistere plezier van de gevallen engel

De pijn zal doordringen tot in het hart van de Draak

Azrael zal de engel van het licht hard treffen...

Onzichtbaar, IT heeft Antillius nodig

Door zijn klauwen, de kracht van de steen

Het is verlamd door de terreur

Midden in de mist... zijn ze als alleen

Op hetzelfde moment roept Carnagus

En brult tegen de lucht zijn woede

En het licht van de Kaledon

Midden in de mist... wordt weggedragen...

…en zonder Antillius de Grote

In de straten van het koninkrijk wordt de terreur verspreid

Er worden meer dan honderdduizend genomen

Meer dan honderdduizend aan kettingen...

Elke kreet van de kinderen van Kaledon

Het is voor het duistere plezier van de gevallen engel

De pijn zal doordringen tot in het hart van de Draak

Azrael zal de engel van het licht hard treffen...