Марш любви - Kakora

Так идеально летел птицей вверх

Так идеально летел к тебе

Так идеально сходил с ума

Так идеально падаю вниз

И не нужна вся жизнь

Нужен только лишь момент

Весь мир рисует рядом твой желанный силуэт

Твоя тишина растворяет все звуки что были подарены мной тебе

Твоя глубина океан и тысячи тонут в нем моих кораблей

Твоя темнота вещает мой свет, но так же дает всем звездам остыть

Твоя красота именно та сводит с ума чтобы вечно любить

Мой огонь всех греет без края, но на тебе оставляет ожег

Мой кайф жить безумно играя там где счастье меняют на порошок

Мой мир только лишь для тебя, но ты берешь и относишь его в second hand

Мой миф как летаем мы между планет и устроит только такой happy end

Мой рай когда смотрю на тебя, просто беру и смотрю на тебя

Мой ад иллюзорный мираж где я бесконечно боюсь потерять тебя

Мы те шаги на песке что так красиво смывает морской волной

Мы те люди с тобой что приходят опять и опять найти друг в друге покой

Zo perfect vloog als een vogel omhoog

Zo perfect vloog naar jou toe

Dus perfect werd gek

Zo perfect naar beneden vallen

En je hebt niet een heel leven nodig

Het duurt maar even

De hele wereld tekent naast je gewenste silhouet

Jouw stilte lost alle geluiden op die je door mij zijn gegeven

Jouw diepte is de oceaan en duizenden van mijn schepen zinken erin

Jouw duisternis zendt mijn licht uit, maar laat ook alle sterren afkoelen

Jouw schoonheid is degene die je gek maakt om voor altijd lief te hebben

Mijn vuur verwarmt iedereen zonder rand, maar laat een brandwond op jou achter

Mijn kick is om waanzinnig te leven en te spelen waar geluk wordt ingewisseld voor poeder

Mijn wereld is alleen voor jou, maar je neemt het en neemt het mee naar de tweede hand

Mijn mythe is hoe we tussen planeten vliegen en alleen zo'n happy end zal passen

Mijn paradijs als ik naar je kijk, ik neem gewoon en kijk naar je

Mijn helse luchtspiegeling waar ik oneindig bang ben je te verliezen

Wij zijn die trappen op het zand dat zo mooi wordt weggespoeld door de zeegolf

Wij zijn die mensen bij jou die steeds weer de rust vinden in elkaar