Dirty Friend Blues - Junior Parker

Next we have the dear-hearts-and-gentle-peoples school of songwriting,

in which the singer tells you that, no matter how much sin and vice and crime

go on where he comes from, its still the be Ace in the world because its home, you know.

sort of gets you.

this example is called my home town.

I really have a yen

To go back once again,

Back to the place where no one wears a frown,

To see once more those super-special just plain folks

In my home town.

No fellow could ignore

The little girl next door,

She sure looked sweet in her first evening gown.

Now theres a charge for what she used to give for free

In my home town.

I remember dan, the druggist on the corner, e Was never mean or ornery,

He was swell.

He killed his mother-in-law and ground her up real well,

And sprinkled just a bit

Over each banana split.

The guy that taught us math,

Who never took a bath,

Acquired a certain measure of renown,

And after school he sold the most amazing pictures

In my home town.

That fellow was no fool

Who taught our sunday school,

And neither was our kindly parson brown.

Were recording tonight so I have to leave this line out.

In my home town.

I remember sam, he was the village idiot.

And though it seems a pity, it Was so.

He loved to burn down houses just to watch the glow,

And nothing could be done,

Because he was the mayors son.

The guy that took a knife

And monogrammed his wife,

Then dropped her in the pond and watched her drown.

Oh, yes indeed, the people there are just plain folks

In my home town.

Vervolgens hebben we de geliefde-harten-en-zachte-volkeren-school voor het schrijven van liedjes,

waarin de zanger je dat vertelt, hoeveel zonde en ondeugd en misdaad ook

ga door waar hij vandaan komt, het is nog steeds de aas ter wereld, want het is thuis, weet je.

krijgt je een beetje.

dit voorbeeld wordt mijn thuisstad genoemd.

Ik heb echt een yen

Om nog een keer terug te gaan,

Terug naar de plaats waar niemand een frons draagt,

Om die superspeciale, gewone mensen nog een keer te zien

In mijn thuisstad.

Geen enkele man kon negeren

Het kleine buurmeisje,

Ze zag er zeker lief uit in haar eerste avondjurk.

Nu is er een vergoeding voor wat ze vroeger gratis gaf

In mijn thuisstad.

Ik herinner me dan, de drogist op de hoek, e was nooit gemeen of ordinair,

Hij was goed.

Hij heeft zijn schoonmoeder vermoord en haar goed vermalen,

En een beetje besprenkeld

Over elke bananensplit.

De man die ons wiskunde leerde,

Die nooit een bad nam,

Verwierf een zekere mate van bekendheid,

En na school verkocht hij de meest fantastische foto's

In mijn thuisstad.

Die kerel was niet gek

Wie leerde onze zondagsschool,

En onze vriendelijke dominee was ook niet bruin.

We waren vanavond aan het opnemen, dus ik moet deze regel weglaten.

In mijn thuisstad.

Ik herinner me Sam, hij was de dorpsgek.

En hoewel het jammer lijkt, was het zo.

Hij hield ervan om huizen af ​​te branden alleen maar om naar de gloed te kijken,

En er kon niets aan worden gedaan,

Omdat hij de zoon van de burgemeester was.

De man die een mes nam

En monogram voor zijn vrouw,

Toen liet ze haar in de vijver vallen en zag haar verdrinken.

Oh, ja inderdaad, de mensen daar zijn gewoon mensen

In mijn thuisstad.