Deep End - Josh Martinez

Chorus:

Last night I broke

Something finally snapped.

I’m in a corner trapped

You spoke I smoked and sat

Still soaking wet reckon I’d die if I’m mistaken.

It was all in vain, for the sane I’ve forsaking.

Verse 1

Every one I know is insane.

They’ve got madness in the brain.

Going, going, gone Off the deep end,

On the edge of profane, profound pain,

Suck down tylenol 3 if ever I’m at all free.

Nobody called to say they cared.

Going bald, having bared my soul

I pull my hair until I tear the roots out.

Why do I doubt?

I can’t control my mind,

Follow the line, falling behind it’s all in my mind.

Man its happening all the time.

I didn’t wake up inspired,

I haven’t even slept yet.

I’m not tired.

I’m wide awake for another night of walking the thin wires,

between the demons and the genius this inspires.

I am slowly going crazy.

6, 5, 4, 3, 2, 1 spit.

Sweat dripping from my lip and I can feel myself slipping,

into states beyond your grip and on cue I do a back flip.

And find myself drifting into lifting off looking off a cliff

And thinking should I jump, when something starts to happen.

It creeps its way through my circuits when it works its way in deeper.

Doing all nighters, and all too often I can’t sleep.

The grim reaper cometh, spreading seeded plague.

Screaming I’ll bring the demon, you bring the egg.

I just want to touch your sanity, begging on my knees

please relieve me of what’s left of my vanity

and what’s that sound?

eyes bugging out of head,

can’t stop brain please shut down,

For once and leave me alone in this hallway,

all night and all day.

I’ll pay rent and live in the hallway.

So say those who turned to god and swayed as they prayed,

with frayed rope I let go and watched it all fade away.

Verse 2

As I nervously waited finding my way to breach surface,

elated with each purpose.

Glad we made it.

She seemed so seemlessly sedated with senseless fists clenched.

The stench overwhelming.

My whole body tensed.

Wrench the monkey from my back, pack my bags soak the rags in gas,

take a last look back.

And (Blast off).

Then (black out)

I pop pills (on the 1) to stop chills running up my spine,

Every day’s a little better I lose a little more of my mind.

My tidal wave emotions pave the hopeless stain.

Blood is spreading through the grain and growing into flowers

Turning everything it touches that is plain into powers

that initiate change like cold showers in the rain.

On whose broken maimed streets I’ve lain in your dirt.

On whose shoes I spit shined but never called it work

On whose shirt I’ve both bled and cried on,

On whose walls I write my name with a can of red krylon.

I wanna get beyond the long arm of the law,

And boot the cops from the corners and the doctors from the clinics.

Get in free win a new Saturn see a pattern yet?

Apparently you’re not a doctor.

Give me my methadone, You’re not so hot you can’t be touched.

Such thoughts Should be stricken from the records sick of everybody’s questions.

Let me ask you this.

You ever lost your mind?

And gone blind but didn’t mind the mining of your mind for diamonds,

When I’m in the business of making what’s yours, mine.

And my mind is mine and I’ve lost it,

6, 5, 4, 3, 2, 1 spit.

I need a new pearl of wisdom for this black cloud to follow.

I act proud and swallow pride intact although I’m not allowed to wallow

on the inside.

I act introverted.

But I made a pact with laughter and so perverted

The very thoughts that the doctor’s were after

until disaster struck I was the king of the castle,

The slave and the vassal.

The ways of the mistress and masters

crazed craving for power’s, that’s what I’m after.

So I need a new pearl of wisdom curled up positon hazy,

Spin the wheel, feel the real fade and kiss the closest thing you know to crazy.

Chorus:

Last night I broke

Something finally snapped.

I’m in a corner trapped

You spoke I smoked and sat

Still soaking wet knowing that this moment was sacred.

Shivering shaking in the dark stark naked.

Still soaking wet reckon I’d die if I’m mistaken.

It was all in vain, for the sane I’ve forsaking.

Refrein:

Gisteravond brak ik

Er knapte eindelijk iets.

Ik zit vast in een hoek

Je sprak ik rookte en zat

Nog steeds drijfnat denk ik dat ik dood zou gaan als ik me vergis.

Het was allemaal tevergeefs, voor de verstandigen die ik heb verlaten.

Vers 1

Iedereen die ik ken is krankzinnig.

Ze hebben waanzin in de hersenen.

Gaan, gaan, gaan Uit het diepe,

Op de rand van profane, diepe pijn,

Zuig tylenol 3 op als ik ooit helemaal vrij ben.

Niemand belde om te zeggen dat het ze iets kon schelen.

Ik word kaal, ik heb mijn ziel blootgelegd

Ik trek aan mijn haar totdat ik de wortels eruit trek.

Waarom twijfel ik?

Ik heb geen controle over mijn geest,

Volg de lijn, achterblijven is allemaal in mijn gedachten.

Man, het gebeurt de hele tijd.

Ik werd niet geïnspireerd wakker,

Ik heb nog niet eens geslapen.

Ik ben niet moe.

Ik ben klaarwakker voor nog een nacht van het lopen van de dunne draden,

tussen de demonen en het genie dat dit inspireert.

Ik word langzaam gek.

6, 5, 4, 3, 2, 1 spit.

Zweet druipt van mijn lip en ik voel mezelf wegglijden,

in staten buiten je greep en op het juiste moment doe ik een backflip.

En merk dat ik afdrijf in het opstijgen terwijl ik van een klif kijk

En denken dat ik moet springen als er iets begint te gebeuren.

Het kruipt zich een weg door mijn circuits wanneer het zich een weg naar binnen baant.

Ik doe de hele nacht door en maar al te vaak kan ik niet slapen.

De Magere Hein komt en verspreidt een gezaaide plaag.

Schreeuwend, ik breng de demon, jij brengt het ei.

Ik wil gewoon je gezond verstand aanraken, smekend op mijn knieën

verlos me alsjeblieft van wat er nog over is van mijn ijdelheid

en wat is dat voor geluid?

ogen die uit het hoofd schieten,

kan de hersenen niet stoppen, sluit alsjeblieft af,

Voor een keer en laat me alleen in deze gang,

de hele nacht en de hele dag.

Ik betaal huur en woon in de gang.

Dus zeg degenen die zich tot God wendden en zwaaiden terwijl ze baden:

met gerafeld touw liet ik los en zag het allemaal vervagen.

Vers 2

Terwijl ik zenuwachtig wachtte om mijn weg naar het oppervlak te vinden,

opgetogen met elk doel.

Blij dat we het gehaald hebben.

Ze leek zo schijnbaar verdoofd met zinloze vuisten gebald.

De stank overweldigend.

Mijn hele lichaam spande.

Wrik de aap van mijn rug, pak mijn koffers, week de vodden in gas,

kijk nog eens terug.

En (Schiet op).

Dan (black-out)

Ik stop pillen (op de 1) om te voorkomen dat de rillingen over mijn rug lopen,

Elke dag is een beetje beter, ik verlies een beetje meer van mijn geest.

Mijn vloedgolfemoties plaveien de hopeloze vlek.

Bloed verspreidt zich door het graan en groeit uit tot bloemen

Alles wat het aanraakt dat duidelijk is, verandert in krachten

die verandering in gang zetten als koude douches in de regen.

Op wiens gebroken verminkte straten ik in jouw vuil heb gelegen.

Op wiens schoenen ik spuug glansde maar nooit noemde het werk

Op wiens shirt ik heb gebloed en gehuild,

Op wiens muren ik mijn naam schrijf met een blik rode krylon.

Ik wil verder gaan dan de lange arm van de wet,

En de politie uit de hoeken en de dokters van de klinieken.

Krijg gratis een nieuwe Saturnus zie je al een patroon?

Blijkbaar ben je geen dokter.

Geef me mijn methadon, je bent niet zo heet dat je niet aangeraakt kunt worden.

Dergelijke gedachten zouden uit de archieven moeten worden geschrapt, ziek van ieders vragen.

Laat me je dit vragen.

Heb je ooit je verstand verloren?

En blind geworden, maar vond het niet erg om je geest naar diamanten te delven,

Als ik bezig ben te maken wat van jou is, van mij.

En mijn geest is van mij en ik ben hem kwijt,

6, 5, 4, 3, 2, 1 spit.

Ik heb een nieuwe parel van wijsheid nodig om deze zwarte wolk te laten volgen.

Ik gedraag me trots en slik trots in, hoewel ik me niet mag wentelen

aan de binnenkant.

Ik gedraag me introvert.

Maar ik sloot een pact met het lachen en zo pervers

De gedachten waar de dokter naar op zoek was

tot het noodlot toesloeg was ik de koning van het kasteel,

De slaaf en de vazal.

De wegen van de minnares en meesters

krankzinnig verlangen naar macht, dat is waar ik naar op zoek ben.

Dus ik heb een nieuwe parel van wijsheid nodig, opgekruld positon wazig,

Draai aan het wiel, voel de echte vervaging en kus het dichtstbijzijnde wat je gek vindt.

Refrein:

Gisteravond brak ik

Er knapte eindelijk iets.

Ik zit vast in een hoek

Je sprak ik rookte en zat

Nog steeds kletsnat wetende dat dit moment heilig was.

Rillend bevend in het donker spiernaakt.

Nog steeds drijfnat denk ik dat ik dood zou gaan als ik me vergis.

Het was allemaal tevergeefs, voor de verstandigen die ik heb verlaten.