Roses Blue - Joni Mitchell

I think of tears, I think of rain on shingles

I think of rain, I think of roses blue

I think of Rose, my heart begins to tremble

To see the place she’s lately gotten to

Gotten to, gotten to

She’s gotten to mysterious devotions

She’s gotten to the zodiac and Zen

She’s gotten into tarot cards and potions

She’s laying her religion on her friends

On her friends, on her friends

Friends who come to ask her for their future

Friends who come to find they can’t be friends

Because of signs and seasons that don’t suit her

She’ll prophesy your death, she won’t say when

Won’t say when, won’t say when

When all the black cards come you cannot barter

No, when all your stars are stacked you cannot win

She’ll shake her head and treat you like a martyr

It is her blackest spell she puts you in

Puts you in, puts you in

In sorrow she can lure you where she wants you

Inside your own self-pity there you swim

In sinking down to drown her voice still haunts you

And only with your laughter can you win

Can you win, can you win

You win the lasting laurels with your laughter

It reaches like an arm before you sink

To win the solitary truth you’re after

You dare not ask the priestess how to think

How to think, how to think

I think of tears, I think of rain on shingles

I think of rain, I think of roses blue

I think of Rose, my heart begins to tremble

To see the place she’s lately gotten to

Gotten to, gotten to

Ik denk aan tranen, ik denk aan regen op gordelroos

Ik denk aan regen, ik denk aan blauwe rozen

Ik denk aan Rose, mijn hart begint te trillen

Om te zien waar ze de laatste tijd is geweest

Gekregen, gekregen tot

Ze heeft mysterieuze devoties gekregen

Ze heeft de dierenriem en Zen . bereikt

Ze is begonnen met tarotkaarten en drankjes

Ze legt haar religie op aan haar vrienden

Op haar vrienden, op haar vrienden

Vrienden die haar komen vragen naar hun toekomst

Vrienden die komen ontdekken dat ze geen vrienden kunnen zijn

Vanwege tekens en seizoenen die niet bij haar passen

Ze zal je dood profeteren, ze zal niet zeggen wanneer

Zal niet zeggen wanneer, zal niet zeggen wanneer

Als alle zwarte kaarten komen, kun je niet ruilen

Nee, als al je sterren zijn gestapeld, kun je niet winnen

Ze schudt haar hoofd en behandelt je als een martelaar

Het is haar zwartste spreuk waar ze je in zet

Zet je in, zet je in

In verdriet kan ze je lokken waar ze je hebben wil

In je eigen zelfmedelijden daar zwem je

Bij het neerzinken om te verdrinken achtervolgt haar stem je nog steeds

En alleen met je lach kun je winnen

Kun je winnen, kun je winnen?

Je wint de blijvende lauweren met je lach

Het reikt als een arm voordat je zinkt

Om de eenzame waarheid te winnen die je zoekt

Je durft de priesteres niet te vragen hoe ze moet denken

Hoe te denken, hoe te denken?

Ik denk aan tranen, ik denk aan regen op gordelroos

Ik denk aan regen, ik denk aan blauwe rozen

Ik denk aan Rose, mijn hart begint te trillen

Om te zien waar ze de laatste tijd is geweest

Gekregen, gekregen tot