I Think I Understand - Joni Mitchell

Daylight falls upon the path, the forest falls behind

Today I am not prey to dark uncertainty

The shadow trembles in its wrath, I’ve robbed its blackness blind

And tasted sunlight as my fear came clear to me

I think I understand

Fear is like a wilderland

Stepping stones or sinking sand

Now the way leads to the hills, above the steeple’s chime

Below me sleepy rooftops round the harbor

It’s there I’ll take my thirsty fill of friendship over wine

Forgetting fear but never disregarding her

Oh, I think I understand

Fear is like a wilderland

Stepping stones and sinking sand

Sometimes voices in the night will call me back again

Back along the pathway of a troubled mind

When forests rise to block the light that keeps a traveler sane

I’ll challenge them with flashes from a brighter time

Oh, I think I understand

Fear is like a wilderland

Stepping stones or sinking sand

Daglicht valt op het pad, het bos valt achter

Vandaag ben ik niet ten prooi aan duistere onzekerheid

De schaduw beeft in zijn toorn, ik heb zijn zwartheid blind beroofd

En proefde zonlicht toen mijn angst me duidelijk werd

Ik denk dat ik het begrijp

Angst is als een wildernis

Stapstenen of zinkend zand

Nu leidt de weg naar de heuvels, boven het klokkenspel van de toren

Onder mij slaperige daken rond de haven

Het is daar waar ik mijn dorstige vulling van vriendschap over wijn zal nemen

Angst vergeten maar haar nooit negeren

Oh, ik denk dat ik het begrijp

Angst is als een wildernis

Stapstenen en zinkend zand

Soms roepen stemmen in de nacht me weer terug

Terug op het pad van een verontruste geest

Wanneer bossen opkomen om het licht te blokkeren dat een reiziger gezond houdt

Ik daag ze uit met flitsen uit een betere tijd

Oh, ik denk dat ik het begrijp

Angst is als een wildernis

Stapstenen of zinkend zand