Cara's Castle - Joni Mitchell

If you ever come to our town

On a carousel crusade

And you’re tired of fighting windmills with a nail

Cross the fence and join the dragons

Who have never made the grade

Cara’s castle and the keepers of a most unholy grail.

Oh Cara, Queen of the losers, ruler of the weak

Give the poet what he chooses till he’s too dumb to speak

There’s a clock upon the mantle

But its hands forget the time

And the windows turn their backs upon the day

And the people in the shadows

Could be all lost friends of mine

Cara’s courtiers need no light Ђ" need no light to lose their way

Oh Cara, Queen of the losers, ruler of the weak

Give the poet what he chooses till he’s too dumb to speak

From the end to the beginning

Crippled minds retrace the steps

From the burial to the birth they do retreat

Wonderin’where and when and why

Their souls were slaughtered while they slept

Cara’s courtiers know no victory Ђ" know no victory just defeat

Oh Cara, Queen of the losers, ruler of the weak

Give the poet what he chooses till he’s too dumb to speak

One by one the battered soldiers

Go slowly cross the moat

One by one they seek new castles somewhere else

With their crutches and the cravens

And I wonder is there hope

Is there hope for Cara’s courtiers Ђ" and the wars against themselves

Oh Cara, Queen of the losers, ruler of the weak

Give the poet what he chooses till he’s too dumb to speak

Als je ooit naar onze stad komt

Op een carrouselkruistocht

En je bent het beu om tegen windmolens te vechten met een spijker

Steek het hek over en sluit je aan bij de draken

Die nog nooit het cijfer hebben gehaald

Cara's kasteel en de bewakers van een zeer onheilige graal.

Oh Cara, koningin van de verliezers, heerser van de zwakken

Geef de dichter wat hij kiest tot hij te dom is om te spreken

Er hangt een klok op de mantel

Maar zijn handen vergeten de tijd

En de ramen keren de dag de rug toe

En de mensen in de schaduw

Het kunnen allemaal verloren vrienden van mij zijn

Cara's hovelingen hebben geen licht nodig Ђ" hebben geen licht nodig om de weg kwijt te raken

Oh Cara, koningin van de verliezers, heerser van de zwakken

Geef de dichter wat hij kiest tot hij te dom is om te spreken

Van het einde tot het begin

Verlamde geesten volgen de stappen

Van de begrafenis tot de geboorte trekken ze zich terug

Vraag me af waar en wanneer en waarom

Hun zielen werden afgeslacht terwijl ze sliepen

Cara's hovelingen kennen geen overwinning Ђ" kennen geen overwinning alleen maar nederlaag

Oh Cara, koningin van de verliezers, heerser van de zwakken

Geef de dichter wat hij kiest tot hij te dom is om te spreken

Een voor een de gehavende soldaten

Ga langzaam de gracht over

Een voor een zoeken ze ergens anders naar nieuwe kastelen

Met hun krukken en de cravens

En ik vraag me af of er hoop is

Is er hoop voor Cara's hovelingen Ђ" en de oorlogen tegen zichzelf?

Oh Cara, koningin van de verliezers, heerser van de zwakken

Geef de dichter wat hij kiest tot hij te dom is om te spreken