The Man Who Couldn't Cry - Johnny Cash

There once was a man who just couldn’t cry

He hadn’t cried for years and for years

Napalmed babies and the movie Love Story

For instance, could not produce tears

As a child he had cried as all children will

Then at some point his tear ducts ran dry

He grew to be a man, the feces hit the fan

Things got bad, but he couldn’t cry

His dog was run over, his wife up and left him

And after that he got sacked from his job

Lost his arm in the war, was laughed at by a whore

Ah, but still not a sniffle or sob

His novel was refused, his movie was panned

And his big Broadway show was a flop

He got sent off to jail;

you guessed it, no bail

Oh, but still not a dribble or drop

In jail he was beaten, bullied and buggered

And made to make license plates

Water and bread was all he was fed

But not once did a tear stain his face

Doctors were called in, scientists, too

Theologians were last and practically least

They all agreed sure enough;

this was sure no cream puff

But in fact an insensitive beast

He was removed from jail and placed in a place

For the insensitive and the insane

He played lots of chess and made lots of friends

And he wept every time it would rain

Once it rained forty days and it rained forty nights

And he cried and he cried and he cried and he cried

On the forty-first day, he passed away

He just dehydrated and died

Well, he went up to heaven, located his dog

Not only that, but he rejoined his arm

Down below, all the critics, they took it all back

Cancer robbed the whore of her charm

His ex-wife died of stretch marks, his ex-employer went broke

The theologians were finally found out

Right down to the ground, that old jail house burned down

The earth suffered perpetual drought

Er was eens een man die gewoon niet kon huilen

Hij had al jaren en jaren niet meer gehuild

Napalmed baby's en de film Love Story

Kon bijvoorbeeld geen tranen produceren

Als kind had hij gehuild, zoals alle kinderen zullen doen

Op een gegeven moment raakten zijn traanbuisjes droog

Hij groeide uit tot een man, de ontlasting raakte de ventilator

Het ging slecht, maar hij kon niet huilen

Zijn hond werd overreden, zijn vrouw werd overreden en verliet hem

En daarna werd hij van zijn baan ontslagen

Verloor zijn arm in de oorlog, werd uitgelachen door een hoer

Ah, maar nog steeds geen snuiven of snikken

Zijn roman werd geweigerd, zijn film werd gepand

En zijn grote Broadway-show was een flop

Hij werd naar de gevangenis gestuurd;

je raadt het al, geen borgtocht

Oh, maar nog steeds geen dribbel of drop

In de gevangenis werd hij geslagen, gepest en gepest

En gemaakt om kentekenplaten te maken

Water en brood was alles wat hij te eten kreeg

Maar niet één keer heeft een traan zijn gezicht gevlekt

Doktoren werden erbij gehaald, wetenschappers ook

Theologen waren de laatste en praktisch de minste

Ze waren het er allemaal zeker over eens;

dit was zeker geen slagroomsoesje

Maar in feite een ongevoelig beest

Hij werd uit de gevangenis gehaald en op een plaats geplaatst

Voor de ongevoeligen en de krankzinnigen

Hij speelde veel schaak en maakte veel vrienden

En hij huilde elke keer als het regende

Eens regende het veertig dagen en het regende veertig nachten

En hij huilde en hij huilde en hij huilde en hij huilde

Op de eenenveertigste dag stierf hij

Hij is net uitgedroogd en gestorven

Nou, hij ging naar de hemel, vond zijn hond

Niet alleen dat, maar hij voegde zich weer bij zijn arm

Beneden, alle critici, ze namen het allemaal terug

Kanker beroofde de hoer van haar charme

Zijn ex-vrouw stierf aan striae, zijn ex-werkgever ging failliet

De theologen werden eindelijk ontdekt

Tot op de grond toe, dat oude gevangenishuis brandde af

De aarde leed aan voortdurende droogte