The Ballad Of The Harp Weaver - Johnny Cash

Son said my mother when I was knee high

You need of clothes to cover you and not a rag have I

There’s nothing in the house to make a boy’s britches

Nor shears to cut a cloth with nor thread to take stitches

There’s nothing in the house but a leaf end of rye

And the harp with a with the woman’s head nobody will by and she began to cry

That was in the early fall and when came the late fall

Son she said the sight of you makes your mother’s blood crawl

Little skinny shoulder blades sticking through your clothes

And where you get a jacket from God above knows

It’s lucky for me lad your daddy’s in the ground

And can’t see the way I let his son go around and she made a queer sound

That was in the late fall when the winter came

I’d not a pair of bridges nor a shirt to my name

I couldn’t go to school or out of doors to play

And all the other little boys passed our way

Son said my mother come climb into my lap

And I’ll chave your little knees while you take a nap

And oh but we were silly for half an hour or more

Me with my long legs dragging on the floor

I rocked rocked rocked to a mother goose rhyme

Oh but we were happy for half an hour’s time

But there was I a great boy and what would folks say

To hear my mother singing me to sleep all day in such a daft way

Men say the winter was bad that year fuel was scarce and food was dear

A wind with a wolf’s head howled about our door

And we burned up the chairs and sat upon the floor

All that was left us was a chair we couldn’t break

And the harp with the woman’s head nobody would take for song or pity sake

The night before Christmas I cried with the cold

I cried myself to sleep like a two year old

And in the deep night I felt my mother rise

And stare down upon me with love in her eyes

I saw my mother sitting on the one good chair

A light falling on her face from I couldn’t tell where

Looking nineteen and not a day older

And the harp with the woman’s head leaned against her shoulder

Her thin fingers moving in the thin tall strings

Were weave weave weaving wonderful things

Many bright threads from where I couldn’t see

Were running through the harp strings rapidly

And gold threads whistling through my mother’s hands

I saw the web grow and the pattern expand

She wove a child’s jacket and when it was done

She laid it on the floor and wove another one

She wove a red cloak so regal to see

She’s made it for a king’s son I said and not for me but I knew it was for me

She wove a pair of bridges and quicker than that

She wove a pair of boots a little cocked hat

She wove a pair of mittens she wove a little blouse

She wove all night in the still cold house

She sang as she worked and the harp strings spoke

But her voice never faltered and the thread never broke

But when I awoke there sat my mother

With the harp against her shoulder looking nineteen and not a day older

A smile about her lips and a light about her head

And her hands in the harp strings frozen dead

And piled up beside her toppling to the skies

Were the clothes of a king’s son just my size

Zoon zei mijn moeder toen ik kniehoog was

Je hebt kleren nodig om je te bedekken en geen vod heb ik

Er is niets in huis om een ​​jongensbroek te maken

Noch een schaar om een ​​doek mee te knippen, noch een draad om te hechten

Er is niets anders in huis dan een bladerdeeg van rogge

En de harp met een met het hoofd van de vrouw zal niemand voorbij komen en ze begon te huilen

Dat was in de vroege herfst en toen kwam de late herfst

Zoon, ze zei dat de aanblik van jou het bloed van je moeder doet stromen

Kleine dunne schouderbladen die door je kleding steken

En waar je een jas krijgt van God weet het wel

Ik heb geluk dat je vader in de grond zit

En kan niet zien hoe ik zijn zoon rond liet gaan en ze maakte een raar geluid

Dat was in de late herfst toen de winter kwam

Ik zou geen bruggen of een shirt op mijn naam zetten

Ik kon niet naar school of naar buiten om te spelen

En alle andere kleine jongens kwamen onze kant op

Zoon zei dat mijn moeder op mijn schoot zou komen klimmen

En ik zal je kleine knieën schuren terwijl jij een dutje doet

En oh, maar we waren een half uur of langer gek

Ik met mijn lange benen slepend over de vloer

Ik wiegde wiegde wiegde op een moederganzenrijm

Oh, maar we waren al een half uur blij

Maar ik was een geweldige jongen en wat zouden de mensen zeggen?

Om mijn moeder te horen zingen dat ik de hele dag op zo'n gekke manier in slaap moet vallen

Mannen zeggen dat de winter slecht was dat jaar, dat brandstof schaars was en voedsel duur was

Een wind met een wolvenkop huilde om onze deur

En we verbrandden de stoelen en gingen op de grond zitten

Het enige dat ons nog overbleef was een stoel die we niet konden breken

En de harp met het vrouwenhoofd zou niemand uit medelijden nemen

De nacht voor Kerstmis heb ik gehuild van de kou

Ik heb mezelf in slaap gehuild als een tweejarige

En in de diepe nacht voelde ik mijn moeder opstaan

En staar op me neer met liefde in haar ogen

Ik zag mijn moeder op die ene goede stoel zitten

Er viel een licht op haar gezicht waarvan ik niet kon zien waar

Ziet er negentien uit en geen dag ouder

En de harp met het hoofd van de vrouw leunde tegen haar schouder

Haar dunne vingers bewegen in de dunne lange snaren

Waren weven weven weven prachtige dingen

Veel heldere discussies van waar ik het niet kon zien

Renden snel door de harpsnaren

En gouden draden fluiten door de handen van mijn moeder

Ik zag het web groeien en het patroon zich uitbreiden

Ze weefde een kinderjasje en toen het klaar was

Ze legde het op de grond en weefde er nog een

Ze weefde een rode mantel zo koninklijk om te zien

Ze heeft het gemaakt voor de zoon van een koning, zei ik en niet voor mij, maar ik wist dat het voor mij was

Ze weefde een paar bruggen en sneller dan dat

Ze weefde een paar laarzen en een klein mutsje

Ze weefde een paar wanten ze weefde een kleine blouse

Ze weefde de hele nacht in het nog koude huis

Ze zong terwijl ze werkte en de harpsnaren spraken

Maar haar stem haperde nooit en de draad brak nooit

Maar toen ik wakker werd, zat mijn moeder

Met de harp tegen haar schouder er negentien uitziend en geen dag ouder

Een glimlach om haar lippen en een licht om haar hoofd

En haar handen in de harpsnaren bevroren dood

En stapelde zich op naast haar en stortte in de lucht

Waren de kleren van een koningszoon precies mijn maat?