Grave Ride - John Lydon

Taken for a ride.

I know I said I’d rescue you, but their troops had taken hold.

At last you’re not alone in that city,

Am I safer, here in the cold?

These bombs and bullets at night, you wear like jewelry.

That seems to be the difference, between you and me.

Let’s hope it’s not a grave

No war is worth it, without you.

No point in living without you.

I know you feel the way I do.

It’s not a real world without you.

Let’s hope it’s not a grave

I heard some friends got taken for a ride,

A one way journey, everybody died.

It’s not unusual, many go that way.

Their numbers mounting every single day,

But what can I do but hope you’re still alive.

This is what happens when opposites collide,

Public, and private, arbitrary death,

'cause war is power, and power is business.

We are but numbers, statistics on a sheet.

This is what happens whenever humans meet.

No need for fingers, we know who to blame.

Intolerance will end and start this game.

I write this letter while taken for a ride.

Maybe I’ll see you on the other side,

Let’s hope it’s not a grave.

Two fingers crossed, hope it’s not a grave.

But what can I do, but hope you’re still alive.

This is what happens when opposites collide.

Public and private, arbitrary death,

'cause war is power, and power business.

These bombs and bullets at night, you wear like jewelry.

That seems to be the difference between you and me.

Hope it’s not a grave…

Voor een ritje gemaakt.

Ik weet dat ik zei dat ik je zou redden, maar hun troepen hadden greep.

Eindelijk ben je niet alleen in die stad,

Ben ik hier veiliger in de kou?

Deze bommen en kogels 's nachts draag je als sieraden.

Dat lijkt het verschil te zijn tussen jou en mij.

Laten we hopen dat het geen graf is

Geen oorlog is het waard, zonder jou.

Het heeft geen zin om zonder jou te leven.

Ik weet dat je je voelt zoals ik.

Het is geen echte wereld zonder jou.

Laten we hopen dat het geen graf is

Ik hoorde dat een paar vrienden werden meegenomen voor een ritje,

Een enkele reis, iedereen stierf.

Het is niet ongebruikelijk, velen gaan die kant op.

Hun aantal stijgt elke dag,

Maar wat kan ik anders doen dan hopen dat je nog leeft.

Dit is wat er gebeurt als tegenpolen botsen,

Openbare en privé, willekeurige dood,

want oorlog is macht en macht is zaken.

We zijn slechts cijfers, statistieken op een blad.

Dit is wat er gebeurt wanneer mensen elkaar ontmoeten.

Geen vingers nodig, we weten wie we de schuld moeten geven.

Intolerantie zal eindigen en dit spel starten.

Ik schrijf deze brief terwijl ik een ritje maak.

Misschien zie ik je aan de andere kant,

Laten we hopen dat het geen graf is.

Twee vingers gekruist, ik hoop dat het geen graf is.

Maar wat kan ik doen, maar hopen dat je nog leeft.

Dit is wat er gebeurt als tegenstellingen botsen.

Publiek en privé, willekeurige dood,

want oorlog is macht, en machtszaken.

Deze bommen en kogels 's nachts draag je als sieraden.

Dat lijkt het verschil te zijn tussen jou en mij.

Ik hoop dat het geen graf is...