Проснись - John Doe

Они забыли, как твои корабли порвали небо

Они говорят, что тебя вообще в помине здесь не было

И если всё это так, и если это не ты

Тогда расскажите мне, кто повсюду на стенах рисует эти кресты

Проснись, John Doe, ты надежда мира!

Я понял, что всё это время не у того просил

Собака больше не хочет корма, все спокойно, хозяева живы, пока

Случайно порезанный палец и кровь не напомнят щенку, что он сын волка

Клыки будут рвать родную плоть, запахом смерти заложит нос

Если ты по-прежнему спишь, John Doe, то пора просыпаться

Мы боялись, что может начаться то, что уже началось

John Doe, я знаю, что ты хотел помочь, но не смог до нас достучаться

Можно представить всё что угодно, удачно спланировать жизнь

Пробно-ошибочный метод опробован был до тебя, за него и держись

Как за спасательный круг, чтобы вдруг неожиданно не утопиться,

Но чего я представить никак не мог — что снова прошлое повторится

Не хочу на второе девятое получать от детей цветы,

За то, что кромсали друг друга слепые солдаты, а выжил ты

Тюльпаны и красные маки, веники вянут в сухих руках

Отобрали винтовку и дали палку, а потом со всей силы в пах

Жабы с надутыми животами про счастливое завтра квакали.

Теперь понимаю, почему я смеялся тогда и почему они плакали

Вечером лавки в Парке Победы были заняты пьяными группами

Тогда я ещё и представить не мог, что выходной обусловлен трупами

«Здравствуй, сынок, как твои дела?

Наверно, мои не доходят письма, —

Пишет седая старуха и в ящик стола, как в почтовый, бросает листик.

—

Здравствуй, сынок, я осталась одна, папа ушёл, тебя не дождался»

Здравствуй, John Doe, у нас война, над которой я раньше смеялся

Ze vergaten hoe je schepen de lucht scheurden

Ze zeggen dat je hier helemaal niet was

En als dit allemaal zo is, en als jij het niet bent?

Vertel me dan wie deze kruisen overal op de muren schildert

Word wakker John Doe, jij bent de hoop van de wereld!

Ik realiseerde me dat ik het al die tijd aan de verkeerde persoon vroeg

De hond wil geen eten meer, alles is rustig, de baasjes leven, terwijl

Een per ongeluk gesneden vinger en bloed zullen een puppy er niet aan herinneren dat hij de zoon van een wolf is

Hoektanden zullen hun eigen vlees scheuren, de geur van de dood zal hun neus blokkeren

Als je nog slaapt, John Doe, dan is het tijd om wakker te worden

We waren bang dat iets dat al was begonnen zou kunnen beginnen

John Doe, ik weet dat je wilde helpen maar niet tot ons kon doordringen.

Je kunt je alles voorstellen, plan je leven succesvol

De trial-and-error-methode is voor u getest, houd u eraan

Wat betreft een reddingslijn, om jezelf niet plotseling te verdrinken,

Maar wat ik me nooit kon voorstellen, was dat het verleden zich zou herhalen

Ik wil op de tweede negende geen bloemen ontvangen van kinderen,

Omdat blinde soldaten elkaar snijden, en jullie hebben het overleefd

Tulpen en rode klaprozen, bezems verdorren in droge handen

Ze namen het geweer weg en gaven een stok, en toen met al hun kracht in de lies

Padden met opgeblazen buiken kwaken over een gelukkige morgen.

Nu begrijp ik waarom ik toen lachte en waarom zij huilden

's Avonds waren de winkels in Victory Park bezet door dronken groepen

Toen kon ik me nog steeds niet voorstellen dat de vrije dag te wijten was aan lijken

"Hoi zoon, hoe gaat het met je?

Waarschijnlijk bereiken mijn brieven niet, -

De grijsharige oude vrouw schrijft en gooit een stuk papier in de bureaula, als in een brievenbus.

—

Hallo, zoon, ik bleef alleen achter, vader vertrok, hij wachtte niet op je "

Hallo John Doe, we hebben een oorlog waar ik altijd om moest lachen