Bearing The Serpents Lamb - Job For A Cowboy

This virgin churns on the back of her own indisposed and throbbing body

Nauseated she chokes on her own vomit emitted from her distended and desiccated

throat

Weak and obscured this woman’s body begins to convulse and twitch in her now

soiled sheets with an abdomen beginning to flourish as her ribs now unhinge and

shift

Beneath the rib cage lay a sweltering child

A child forcing and pushing outward for decampment of his mother’s womb

Bearing a bastard child

Bearing what is now the son of the new world’s lord

Bearing the serpent’s lamb

Overwhelmed she grows debilitated and weak

Staying attentive becomes more burdensome, a struggle to stay awake as her body

starts to contract, she mutters one conclusive, crowning breath

«Why would such a God allow such deep evil?

Theodicy!»

The curtains are slowly lowered over her solitary and meaningless life

Her chest lay open, a gaping wound revealing the damage left inside

Her own body only used to mask the beast that dwelled internally

This orphan child scowls over the remains of his birth given origin,

his own mother — only to grow through his adolescence to clench the name of

the Antichrist

Deze maagd karnt op de rug van haar eigen onwelwillende en kloppende lichaam

Misselijk stikt ze in haar eigen braaksel dat vrijkomt uit haar opgezwollen en uitgedroogde

keel

Zwak en verduisterd begint het lichaam van deze vrouw nu in haar te stuiptrekken en te trillen

vuile lakens met een buik die begint te bloeien terwijl haar ribben nu loskomen en

verschuiving

Onder de ribbenkast lag een snikheet kind

Een kind dat naar buiten dwingt en naar buiten duwt om de baarmoeder van zijn moeder te verlaten

Een bastaardkind baren

Dragen wat nu de zoon is van de heer van de nieuwe wereld

Het slangenlam dragen

Overweldigd wordt ze verzwakt en zwak

Oplettend blijven wordt lastiger, een strijd om wakker te blijven als haar lichaam

begint samen te trekken, mompelt ze een beslissende, bekronende adem

«Waarom zou zo’n God zo’n diep kwaad toestaan?

Theodicee!»

De gordijnen gaan langzaam omlaag over haar eenzame en zinloze leven

Haar borst lag open, een gapende wond onthulde de schade die erin was achtergebleven

Haar eigen lichaam maskeerde alleen het beest dat inwendig woonde

Dit weeskind kijkt boos over de overblijfselen van zijn geboorte gezien de oorsprong,

zijn eigen moeder — alleen om door zijn adolescentie heen te groeien om de naam van

de antichrist