The Touch Of The Master's Hand - Jimmy Dean

Well it was battered and scared

And the auctioneer felt it was hardly worth his while

To waste much time on the old violin but he held it up with a smile

Well it sure ain’t much but its all we got left I guess we aught to sell it to

Oh, now who’ll start the bid on this old violin?

Just one more and we’ll be through

And then he cried one give me one dollar

Who’ll make it two only two dollars who’ll make it three

Three dollars twice now that’s a good price

Now who’s gonna bid for me?

Raise up your hand now don’t wait any longer the auctions about to end

Who’s got four Just one dollar more to bid on this old violin?

Well the air was hot and the people stood around as the sun was setting low

From the back of the crowd a gray haired man

Came forward and picked up the bow

He wiped the dust from the old violin then he tightened up the strings

Then he played out a melody pure and sweet, sweeter than the Angels sing

And then the music stopped and the auctioneer

With a voice that was quiet and low he said now what am I bid

For this old violin and he held it up with a bow

And then he cried out one give me one thousand

Who’ll make it two only two thousand who’ll make it three

Three thousand twice you know that’s a good price

Common who’s gonna to bid for me?

And the people cried out what made the change we don’t understand

Then the auctioneer stopped and he said with a smile

It was the touch of the Master’s hand

You know theres many a man with his life out of tune

Battered and scared with sin and he’s auctioned cheap

To a thankless world much like that old violin

Oh, but then the Master comes

And that old foolish crowd they never understand

The worth of a soul and the change that is rought

Just by one touch of the Masters hand

And then he cried out one give me one thousand

Who’ll make it two only two thousand who’ll make it three

Three thousand twice you know that’s a good price

Common who’s gonna bid for me?

And the people cried out what made the change we don’t understand

Then the auctioneer stopped and he said with a smile

It was the touch, that’s all it was;

it was the touch of the Master’s hand

It was the touch of the Master’s hand;

oh, it was the touch of the Master’s hand

Nou, het was gehavend en bang

En de veilingmeester vond dat het nauwelijks de moeite waard was

Om veel tijd te verspillen aan de oude viool, maar hij hield hem met een glimlach omhoog

Nou, het is zeker niet veel, maar het is alles wat we nog hebben. Ik denk dat we het moeten verkopen aan

Oh, wie begint nu het bod op deze oude viool?

Nog één en we zijn erdoor

En toen riep hij één geef me één dollar

Wie maakt er twee slechts twee dollar wie maakt er drie

Twee keer drie dollar, dat is een goede prijs

Wie gaat er nu op mij bieden?

Steek nu uw hand op, wacht niet langer tot de veilingen bijna eindigen

Wie heeft er vier. Nog één dollar om op deze oude viool te bieden?

Nou, de lucht was heet en de mensen stonden erbij terwijl de zon onderging

Uit de achterkant van de menigte een grijsharige man

Kwam naar voren en pakte de boog

Hij veegde het stof van de oude viool en spande de snaren aan

Toen speelde hij een melodie puur en zoet, zoeter dan de engelen zingen

En toen stopte de muziek en de veilingmeester

Met een stem die stil en laag was, zei hij wat moet ik nu?

Voor deze oude viool en hij hield hem omhoog met een strijkstok

En toen riep hij één geef me duizend

Wie maakt er twee Slechts tweeduizend wie maakt er drie

Drieduizend keer weet je dat dat een goede prijs is

Wie gaat er op mij bieden?

En de mensen schreeuwden wat de verandering veroorzaakte die we niet begrijpen

Toen stopte de veilingmeester en hij zei met een glimlach:

Het was de aanraking van de hand van de Meester

Je weet dat er veel mannen zijn met zijn leven uit de toon

Gehavend en bang door de zonde en hij is goedkoop geveild

Naar een ondankbare wereld zoals die oude viool

Oh, maar dan komt de Meester

En die oude dwaze menigte begrijpen ze nooit

De waarde van een ziel en de verandering die ruw is

Gewoon door één aanraking van de hand van de Meester

En toen riep hij één geef me duizend

Wie maakt er twee Slechts tweeduizend wie maakt er drie

Drieduizend keer weet je dat dat een goede prijs is

Gewone, wie gaat er op me bieden?

En de mensen schreeuwden wat de verandering veroorzaakte die we niet begrijpen

Toen stopte de veilingmeester en hij zei met een glimlach:

Het was de aanraking, dat is alles;

het was de aanraking van de hand van de Meester

Het was de aanraking van de hand van de Meester;

oh, het was de aanraking van de hand van de Meester