Volver a Respirar - Jessica

Ya no quiero verte asi ya no quiero darte palabras

Ya no quiero se rel silencio que esconde el dolor

Sabes que ya nada es igual… oh no Sabes que he llegado aqui antes, sabes que el destino

Te lleva hasta el mismo lugar y nada va a cambiar

Mientras corres contra el tiempo

Y te olvides el momento hay lagrimas que marcan mi piel

Con la vida por delante esperando cada instante volver

Volver a respirar…

Cuando fue la ultima vez que me diste un beso en la frente

Cuando fue la ultima vez que me viste llorar

Y nada va a cambiar

Mientras corres contra el tiempo

Y te olvides el momento hay lagrimas que marcan mi piel

Con la vida por delante esperando cada instante volver

Volver a respirar…

Mientras corres contra el tiempo

Y jardines de cemento mis alas solo quieren volar

Con la vida a mil por horas

Y el amor que se demora en volver, Volver a respirar

Sin saber como llegaste a ser el aire de mi amanecer

Mientras corres contra el tiempo

Y te olvides el momento hay lagrimas que marcan mi piel

Con la vida por delante esperando cada instante volver

Volver a respirar…

Ik wil je niet meer zo zien, ik wil je geen woorden meer geven

Ik wil niet langer de stilte zijn die de pijn verbergt

Je weet dat niets meer hetzelfde is... oh nee Je weet dat ik hier eerder ben gekomen, je kent dat lot

Het brengt je naar dezelfde plek en er verandert niets

Terwijl je tegen de klok racet

En vergeet het moment dat er tranen zijn die mijn huid markeren

Met het leven voor de boeg dat elk moment wacht om terug te keren

om weer adem te halen...

Wanneer was de laatste keer dat je me op het voorhoofd kuste

Wanneer was de laatste keer dat je me zag huilen?

En er zal niets veranderen

Terwijl je tegen de klok racet

En vergeet het moment dat er tranen zijn die mijn huid markeren

Met het leven voor de boeg dat elk moment wacht om terug te keren

om weer adem te halen...

Terwijl je tegen de klok racet

En cementtuinen, mijn vleugels willen gewoon vliegen

Met het leven op duizend uur

En de liefde die tijd nodig heeft om terug te keren, om weer te ademen

Zonder te weten hoe je de lucht van mijn dageraad werd

Terwijl je tegen de klok racet

En vergeet het moment dat er tranen zijn die mijn huid markeren

Met het leven voor de boeg dat elk moment wacht om terug te keren

om weer adem te halen...