Third Week in the Chelsea - Jefferson Airplane

Sometimes I feel like i am leaving life behind

My hands are moving faster than the movement of my mind

Thoughts and generations of my dreams are yet unborn

I hope that I will find them 'fore my moving gets too worn

If only I could live to see the dawning of the dawn

So we go on moving trying to make this image real

Straining every nerve not knowing what we really feel

Straining every nerve ending and everybody sees

That what they read in the Rolling Stone has really come to be

And trying to avoid a taste of that reality

On an early New York mornin' a mirror in the hall

Showed to me a face I didn’t know at all

Lines were drawn around a pair of eyes that opened wide

When I looked into the mouth there was nothing left inside

So I walked into the little room and whistled like a sigh

As dawn light closed around me my head was still in gear

Thinking thoughts of playing more and singing loud and clear

Trying to reach a friend somewhere and make that person smile

Maybe pull myself away from that old lonesome mile

That often comes to haunt me in the morning

All my friends keep telling me that it would be a shame

To break up such a grand success and tear apart a name

But all I know is what I feel whenever I’m not playin'

Emptiness ain’t where it’s at and neither’s feeling pain

Well now what is going to happen now is anybody’s guess

If I can’t spend my time with love I guess I need a rest

Time is getting late now and the sun is getting low

My body’s getting tired of carryin' another’s load

And sunshine’s waiting for me a little further down the road

Soms heb ik het gevoel dat ik het leven achter me laat

Mijn handen gaan sneller dan de beweging van mijn geest

Gedachten en generaties van mijn dromen zijn nog ongeboren

Ik hoop dat ik ze zal vinden 'voordat mijn verhuizing te versleten wordt'

Kon ik maar leven om het aanbreken van de dageraad te zien

Dus we gaan door en proberen deze afbeelding echt te maken

Elke zenuw inspannend, niet wetend wat we echt voelen

Elk zenuwuiteinde inspannend en iedereen ziet het

Dat wat ze in de Rolling Stone lazen, echt is geworden

En proberen een voorproefje van die realiteit te vermijden

Op een vroege ochtend in New York een spiegel in de hal

Heeft me een gezicht laten zien dat ik helemaal niet kende

Er werden lijnen getrokken rond een paar ogen die wijd opengingen

Toen ik in de mond keek, zat er niets meer in

Dus liep ik de kleine kamer binnen en floot als een zucht

Terwijl het ochtendlicht zich om me heen sloot, was mijn hoofd nog steeds in de versnelling

Denken aan meer spelen en luid en duidelijk zingen

Proberen ergens een vriend te bereiken en die persoon aan het lachen te maken

Misschien trek ik mezelf weg van die oude eenzame mijl

Dat achtervolgt me vaak 's ochtends

Al mijn vrienden zeggen me steeds dat het jammer zou zijn

Om zo'n groot succes te breken en een naam te verscheuren

Maar alles wat ik weet is wat ik voel wanneer ik niet aan het spelen ben

Leegte is niet waar het is en geen van beiden voelt pijn

Welnu, wat er nu gaat gebeuren, kan iedereen raden

Als ik mijn tijd niet met liefde kan doorbrengen, denk ik dat ik rust nodig heb

Het wordt nu laat en de zon gaat laag

Mijn lichaam wordt het beu om de last van een ander te dragen

En de zon wacht op me een beetje verder op de weg