Bonsoir m'amour - Jean Sablon

Un joli teint frais de rose en bouton

Des cheveux du plus beau blond

Ouvrière humble et jolie

Ell' suivait tout droit sa vie

Lorsqu’un jeune homm' vint, comm' dans un roman

Qui l’avait vue en passant

Et qui, s’efforçant de la rencontrer

S'était mis à l’adorer

Et, timide, un soir que la nuit tombait

Avec un sourire il lui murmurait:

«Bonsoir m’amour, bonsoir ma fleur

Bonsoir toute mon âme !

O toi qui tient tout mon bonheur

Dans ton regard de femme !

De ta beauté, de ton amour

Si ma route est fleurie

Je veux te jurer, ma jolie

De t’aimer toujours !»

Ça fit un mariage et ce fut charmant;

Du blond, du rose et du blanc !

Le mariag' c’est bon tout d’même

Quand c’est pour la vie qu’on s’aime !

Ils n’eur’nt pas besoin quand ils fur’nt unis

D’faire un voyag' dans l' midi:

Le midi, l’ciel bleu, l’soleil et les fleurs

Ils en avaient plein leur cœur

L' homme, en travaillant, assurait l’av’nir

Et chantait le soir avant de s’endormir:

Au jardin d’amour les heureux époux

Vir’nt éclore sous les choux

Sous les roses ou sous autr’chose

De jolis p’tits bambins roses…

Le temps a passé, les enfants sont grands

Les vieux ont les ch’veux tout blancs

Et quand l’un murmure: «y a quarante ans d'ça !»

L’autre ému répond: «Déjà !»

Et le vieux redoute le fatal instant

Où sa voix devrait dire en sanglotant:

«Adieu, m’amour!

adieu, ma fleur !

Adieu toute mon âme !

O toi qui fit tout mon bonheur

Par ta bonté de femme !

Du souvenir de ses amours

L'âme est toute fleurie

Quand on a su toute la vie

S’adorer toujours !»

Een mooie, frisse, knopachtige teint

Haar van de mooiste blondine

Nederige en mooie werker

Ze volgde haar leven recht

Toen een jonge man kwam, zoals in een roman

Wie had haar voorbij zien komen

En wie, die ernaar streeft haar te ontmoeten?

Ik begon hem te aanbidden

En, verlegen, op een avond toen de nacht viel

Met een glimlach fluisterde hij tegen haar:

"Goedenavond mijn liefste, goedenavond mijn bloem

Hallo heel mijn ziel!

O jij die al mijn geluk vasthoudt

In je vrouwelijke blik!

Van je schoonheid, van je liefde

Als mijn weg bloemrijk is

Ik wil je zweren, mijn mooie

Om altijd van je te houden!”

Het maakte een bruiloft en het was heerlijk;

Blond, roze en wit!

Trouwen is toch goed

Als het voor het leven is dat we van elkaar houden!

Ze hadden het niet nodig toen ze verenigd waren

Een reis naar het zuiden maken:

Middag, blauwe lucht, zon en bloemen

Ze hadden hun hart vol

De man zorgde door te werken voor de toekomst

En zong 's nachts voor het slapen gaan:

In de tuin van de liefde de gelukkige echtgenoten

Vir'nt komt uit onder de kool

Onder de rozen of onder iets anders

Mooie kleine roze peuters...

De tijd is verstreken, de kinderen zijn volwassen

Oude mensen hebben helemaal wit haar

En als iemand fluistert: "Dat is veertig jaar geleden!"

De andere bewogen reageert: “Al!”

En de oude man vreest het fatale moment

Waar zijn stem zou moeten snikken:

"Vaarwel mijn liefste!

vaarwel, mijn bloem!

Vaarwel heel mijn ziel!

O jij die al mijn geluk maakte

Door uw vriendelijkheid als vrouw!

Uit de herinnering aan zijn liefdes

De ziel is helemaal bloemrijk

Wanneer we al het leven hebben gekend

Altijd dol op elkaar!”