Les Hérons - Jean-Louis Murat

Le vent de Fœhn et de Lombarde

Viendra déposer

Je le crains

Son blanc manteau

Mon camarade

Sur l'âme folle qui nous tient

Le vent d’Ecir sur la Limagne

A abattu tous les hérons

Partout on ne jure que mitraille

Que vengeance

Que punition

On jure par les saillies du diable

Qu’un mal qui épargne les chiens

Tuerait les amants en cascade

Tous les gens jeunes

Les gens sains

Que dans les ronces vers la Sagne

Où se retirent les hérons

En larmes bleues

D’un bleu final

Savent mourir

Les compagnons

Sait-on la Dame qui nous peine

Eprouve-t-elle un grand chagrin

Son triste cœur

Ce bois de hêtre

Nous ferait donc croire Au Malin

Si je t'écris mon camarade

C’est pour parler de la saison

Si je t'écris

C’est que le vent de Fœhn et de Lombarde

A abattu

Tous les hérons

De wind van Foehn en Lombard

Zal komen afzetten

ik ben er bang voor

Haar witte jas

Mijn vriend

Op de gekke ziel die ons vasthoudt

De wind van Ecir op de Limagne

Schoot alle reigers neer

Overal zweren we die grapeshot

welke wraak?

welke straf?

We zweren bij de duiveltjes

Alleen een kwaad dat de honden spaart

Zou de geliefden in een cascade doden?

Alle jonge mensen

Gezonde mensen

Dan in de braamstruiken richting de Sagne

Waar de reigers zich terugtrekken

In blauwe tranen

Van een laatste blauw

weet hoe te sterven

de metgezellen

Kennen we de Vrouwe die ons pijn doet?

Voelt ze veel verdriet?

Zijn droevige hart

Dit beukenhout

Dus zou ons doen geloven in de duivel

Als ik je schrijf mijn kameraad

Het is om over het seizoen te praten

Als ik je schrijf

Het is dat de wind van Foehn en Lombardije

neergeschoten

Alle reigers