Le Fier Amant De La Terre - Jean-Louis Murat

Je suis du peuple nu qui se déchire en toi

Sur des chairs inconnues en un violent combat

Dans ce monde moderne je ne suis pas chez moi

Merci pour tant de peine mais je ne t’aime pas

Je suis un étranger dans tes wagons d’amour

Volage j’attendrai patiemment mon tour

Sur des révolutions qui n'éclateront pas

J’ai bâti ma raison oui méfie-toi de moi

J’avance dangereux fort comme l’ours blanc

Humide au fond des yeux violent comme un enfant

Si ton piège est ce coeur doublé de camélias

Qui traîne dans ma rue l’ours te le crèvera

Je te laisse imbécile avancer dans la joie

Le ver est dans le fruit il te suit pas à pas

Divine l’univers non ne t’appartient pas

Ma rage est vengeresse oui méfie-toi de moi

J’ai vécu tant d’années malade à en crever

Couché auprès d’un corps insolent de santé

Dans ce rapport de force apparent contre moi

J’ai bâti ma raison oui méfie-toi de moi

Si le temps nous sépare le temps comme un sorcier

Lui saura te reprendre ce que tu m’as volé

Tu ignores la pénombre je sais où me cacher

Moi le fumier du monde où tu veux te planter

Ik ben naakte mensen die in je scheuren

Op onbekend vlees in felle gevechten

In deze moderne wereld ben ik niet thuis

Bedankt voor zoveel moeite, maar ik hou niet van je

Ik ben een vreemdeling in je liefdeswagens

wispelturig zal ik geduldig op mijn beurt wachten

Over revoluties die niet zullen uitbreken

Ik bouwde mijn reden ja pas op voor mij

Ik ga gevaarlijk sterk vooruit als de ijsbeer

Nat diep in gewelddadige ogen als een kind

Als je val is dit hart vol met camelia's

Wie in mijn straat rondhangt, zal de beer je doorboren

Ik laat je dwaas lopen in vreugde

De worm zit in de vrucht, hij volgt je stap voor stap

Goddelijk het universum nee is niet van jou

Mijn woede is wraakzuchtig ja pas op voor mij

Ik heb zoveel jaren doodziek geleefd

Liggend naast een onbeschaamd lichaam van gezondheid

In deze schijnbare machtsstrijd tegen mij

Ik bouwde mijn reden ja pas op voor mij

Als tijd ons scheidt als een tovenaar

Hij zal weten hoe hij terug moet nemen wat je van me hebt gestolen

Je negeert de duisternis, ik weet waar ik me moet verstoppen

Ik de mest van de wereld waar je wilt crashen