La Nature Du Genre - Jean-Louis Murat

C’est la nature du genre il faut rêver

S’enfermer dans sa chambre, s’y coltiner

C’est la nature du genre, Maître en oubli

On sort de sa chambre tout ragaillardi

Se voir dans une glace, défier sa surface et se maudire

Fixer une grimace, se la garder toute la vie !

Non

C’est la nature du genre, dur d'être soi

Quand viennent en avalanche, tant d’autres moi

C’est la nature du genre, s’en façonner

Un genre de dilettante, hips !

toi au pied !

Alors fini grimace, on sort de sa mélasse, on sourit

De se voir dans la glace, nous met et ça agace, fier d'être en vie

C’est la nature du genre, abandonner

Jeter toutes souffrances dedans l'évier

C’est la nature du genre, en rigoler

Se faire des avances, ne plus se gerber

Vivre en gastéropode, en gentiane, en Poulidor

Jouir du seul bien qu’on honore dès matin, être heureux d’exister

Het is de aard van het genre waar je van moet dromen

Sluit jezelf op in je kamer, blijf in de buurt

Het is de aard van het genre, Forgotten Master

Je komt opgewekt je kamer uit

Zie jezelf in een spiegel, trotseer het oppervlak en vervloek jezelf

Fix een grimas, bewaar het voor het leven!

Neen

Het is de aard van het genre, moeilijk om jezelf te zijn

Wanneer komen in lawine, zo veel andere mij

Het is de aard van het genre, verzin het

Een soort dilettant, heupen!

jij aan je voeten!

Dus geen grimas meer, we komen uit onze melasse, we glimlachen

Jezelf in de spiegel zien, zet ons en het irriteert, trots om te leven

Het is de aard van het genre, geef het op

Gooi alle pijn in de gootsteen

Het is de aard van het genre, lach erom

Maak vorderingen, stop met kotsen

Leef als een buikpotige, als een gentiaan, als een Poulidor

Geniet van het enige goede dat we 's ochtends eren, wees blij dat je bestaat