La Maladie D'Amour - Jean-Louis Murat

C’est la maladie d’amour

Qui nous apprend à ne jurer de rien

C’est la nature de mon sang

Par le sang oui l’amour me tient

Et je passe toutes mes nuits

En idées de bonheur

Au soleil de votre vie…

Je ne sais dire votre nom

Mon désir ça je le savais

Et où est votre maison

Mon plaisir ça je m’en doutais

C’est la maladie d’amour

Qui nous tient le corps

Cette odeur de toujours…

C’est licorne qu’on effleure

Son silence nous fait trembler

Partout les yeux la lueur

De celles qu’on reconnaît

Voilà parade d’amour

Sexes qu’il faut ajuster

Sur la piste des beaux jours…

C’est la maladie d’amour

Qui nous tient le corps trempé

C’est la manie des toujours

Qui sait si bien nous faire chanter

Sur le mol lit de fleurs

Où s'échangent nos baisers

Et le rêve dont on meurt

Mourir sous vos baisers

Het is liefdesverdriet

Wie leert ons niet te vloeken?

Het is de aard van mijn bloed

Door bloed ja, liefde houdt me vast

En ik breng al mijn nachten door

In gedachten van geluk

In de zon van je leven...

Ik kan je naam niet zeggen

Mijn verlangen dat ik kende

En waar is je thuis

Mijn genoegen dat ik vermoedde

Het is liefdesverdriet

Wie houdt ons lichaam vast?

Die eeuwige geur...

Het is een eenhoorn die we aanraken

Zijn stilte doet ons beven

Overal gloeien de ogen

Van degenen die we herkennen

Hier is een parade van liefde

Geslachten die moeten worden aangepast

Op het spoor van zonnige dagen...

Het is liefdesverdriet

Wie houdt ons nat

Het is de manie van altijd

Wie weet zo goed hoe hij ons kan laten zingen

Op het zachte bed van bloemen

waar onze kussen worden uitgewisseld

En de droom waaraan we sterven

Sterf onder je kussen