Dans la direction du crest - Jean-Louis Murat

Partir dans la direction du Crest

Mille hectares de forêt

Comme ceux de la terre

Sans le pays

Cavalier sous la pluie

Silence de l'âme tout oublier

La nature ses reflets

C’est pourtant facile

Au règlement

Démesure dans le sang

Et n’y puis rien changer…

La maison d’enfance m’est

Revenue

De sang noir

Viande crue

Le soleil se lève

Ensanglanté

Jusqu’aux hanches

Effrayé

Un pavé humide guide mes pas

Abreuvoir

Camélias

Pourquoi changer I’ordre des

Passions

Revolver et chanson

Et n’y puis rien changer…

Le siège de l'âme c’est la forêt

Sans les larmes

Sans pitié

Aucune tendresse tout oublier

Rivière d’or

Saint-Léger

Relier mon être au monde entier

Par ton chignon dénoué

Quelle vierge de sang sur ce

Fumier

Fut ton amour

Ta beauté

Et n’y puis rien changer…

Le siège de l'âme c’est la forêt

Le brouillard

Les genêts

Je ne suis plus celui qui a chanté

Où finir

Où aller

Dans un grand silence de

Printemps

Un troupeau

Un enfant

Quelle dernière syllabe tant

Aimée

Dans ma nuit

Haut perchée

Et n’y puis rien changer…

Partir dans la direction du Crest

Mille hectares de forêt

En longeant le champ des

Cerisiers

Quelque chose de léger

Poulain mal venu sous un

Poirier

Mon enfance

Disparaît

Quelle est la lueur qui s’en va

Quel écho

Quelle voix

Et n’y puis rien changer…

Ga in de richting van Crest

Duizend hectare bos

Zoals die van de aarde

Zonder het land

Ruiter in de regen

Stilte van de ziel vergeet alles

De natuur zijn weerspiegelingen

Het is wel makkelijk

Naar de voorschriften

Overtollig in het bloed

En kan er niets aan veranderen...

Het ouderlijk huis is van mij

Geretourneerd

Van zwart bloed

Rauw vlees

De zon komt op

bebloed

Tot aan de heupen

Bang

Een nat wegdek leidt mijn stappen

waterman

Camelia's

Waarom de volgorde van veranderen

passies

Pistool en Lied

En kan er niets aan veranderen...

De zetel van de ziel is het bos

Zonder de tranen

Zonder genade

Geen tederheid vergeet alles

rivier van goud

St. Leger

Verbind mijn wezen met de hele wereld

Bij je losse knot

Wat een bloedmaagd hierover

Mest

Was jouw liefde

Jouw schoonheid

En kan er niets aan veranderen...

De zetel van de ziel is het bos

Mist

bezem

Ik ben niet meer degene die zong

Waar te eindigen?

Waar te gaan?

In een grote stilte van

Lente

Een kudde

Een kind

Welke laatste lettergreep dus

Aimee

in mijn nacht

hooggelegen

En kan er niets aan veranderen...

Ga in de richting van Crest

Duizend hectare bos

Langs het veld van

kersenbomen

iets lichts

Onwel veulen onder a

Perenboom

Mijn jeugd

verdwijnt

Wat is het vervagende licht?

wat een echo

Wat een stem

En kan er niets aan veranderen...