ЗВВСЗ - Jane Air

Океанский тайфун агонии гнева боли

Я знал что будет так, но порвать не хватало воли

Черные волосы голубые глаза матросы

Кидаются за борт когда ты начинаешь задавать мне вопросы

Отточенный белый лик звон хрусталя

Неприступная нежность леденит под ней промерзает земля

Ты не сестра мне и я не твой брат

Ты спишь на осколках чуда в десять тысяч карат Лестат

В женском обличии с перстами Густава Малера

Звезда Востока и вечернее солнце Запада

Забудь меня

Забудь мой голос

На нашей жизни больше нету места

Для белых полос

Для чёрных полос

Меняя тоники срываясь на фальцет она вопит

Теряя ноты мою же песню о себе мой дом горит

Как факел с астрочкой в зубах

С ножом в груди я твои письма обращаю в прах

И Невский залит светом цвета коньяка

И мы с тобой идём к руке рука

Забудь меня

Забудь мой голос

На нашей жизни больше нету места

Для белых полос

Для чёрных полос

Oceaan tyfoon doodsangst woede pijn

Ik wist dat het zo zou zijn, maar er was niet genoeg wil om te breken

Zwart haar blauwe ogen matrozen

Gooi overboord als je me vragen begint te stellen

Geslepen wit gezicht rinkelend kristal

Onbereikbare tederheid bevriest, daaronder bevriest de grond

Jij bent mijn zus niet en ik ben je broer niet

Je slaapt op fragmenten van een wonder van tienduizend karaat Lestat

In een vrouwelijke vorm met de vingers van Gustav Mahler

Ster van het Oosten en avondzon van het Westen

Vergeet me

vergeet mijn stem

Er is geen plaats meer in ons leven

Voor witte strepen

Voor zwarte balken

Veranderende tonics brekend in falset, schreeuwt ze

Ik verlies de noten van mijn eigen lied over mezelf, mijn huis staat in brand

Als een fakkel met een sterretje in zijn tanden

Met een mes in mijn borst, verander ik je brieven tot stof

En Nevsky wordt overspoeld met cognackleurig licht

En jij en ik gaan naar de hand van de hand

Vergeet me

vergeet mijn stem

Er is geen plaats meer in ons leven

Voor witte strepen

Voor zwarte balken