Люди нелюди - JANAGA

Наивного сына отец воспитал

С детства я доброжелательность впитал

Но год за годом стало тяжелее жить

Свет души — моя ахиллесова пята

Теперь прям в лицо врут близкие мне

Просто че-то рано проснулся во мне гнев

Я помню, отец говорил, что это грех

Да простит господь, но

Эти люди, люди, люди нелюди

Не предупредив пули ранят меня сзади спереди

А ведь когда-то сам их так близко подпустил

Эти люди, люди, люди нелюди

Теперь матери верю только

Улыбаюсь людям, чтоб чисто было им горько

Я знаю, что не рады моим взлетам

Я, как птица, в небеса

Они подобны кротам

Хотят рядом быть, когда по городам

А где же были вы, когда я голодал?

Кожа чувствует зависть, кожа чувствует зло

Как бы я хотел в рот вам надавить баблом

Ой, ой, ой … Господи прости

Вычисти душу мою от ненависти

Мне от них подальше бы покой обрести

Господи прости, ведь

Эти люди, люди, люди нелюди

Не предупредив пули ранят меня сзади спереди

А ведь когда-то сам их так близко подпустил

Эти люди, люди, люди нелюди

Vader voedde een naïeve zoon op

Van kinds af aan heb ik goodwill geabsorbeerd

Maar jaar na jaar werd het moeilijker om te leven

Het licht van de ziel is mijn achilleshiel

Nu liegen mensen dicht bij me in mijn gezicht

Het is gewoon die woede die vroeg in me wakker werd

Ik herinner me dat mijn vader zei dat het een zonde was

God vergeef me, maar

Deze mensen, mensen, mensen zijn geen mensen

Zonder waarschuwing zullen de kogels me van achteren van voren pijn doen

Maar ooit liet hij ze zelf zo dichtbij

Deze mensen, mensen, mensen zijn geen mensen

Nu geloof ik alleen moeders

Ik glimlach naar mensen zodat het voor hen schoon is om bitter te zijn

Ik weet dat ze niet blij zijn met mijn starts

Ik ben als een vogel in de lucht

Ze zijn als mollen

Ze willen dichtbij zijn als ze in de steden zijn

Waar was je toen ik uitgehongerd was?

De huid voelt afgunst, de huid voelt slecht

Wat zou ik graag deeg in je mond stoppen

Oh, oh, oh... Heer vergeef me

Reinig mijn ziel van haat

Ik zou graag vrede willen vinden weg van hen

Heer, vergeef me,

Deze mensen, mensen, mensen zijn geen mensen

Zonder waarschuwing zullen de kogels me van achteren van voren pijn doen

Maar ooit liet hij ze zelf zo dichtbij

Deze mensen, mensen, mensen zijn geen mensen