The Ballad of Four Prisoners - Jamestown Revival

Inside the walls of an old Yuma prison

Four captives lie awake in their beds

An earthquake had toppled the old prison walls

And put dreams of escape in their heads

As if it was God, or maybe the devil

Had finally shown them the way

They took out the guards, mounted their horses

And left before light of the day

Four battered and desperate and dying men

Headed south in the glaring sun

Each one of them knowing that in the end

There could only be just one

The first stop they made was to dig up some gold

In the hills on the outside of the town

And one of them knew that his fate had been sealed

When his secret was pulled from the ground

The desert was hot and the canteens were empty

With water so hard to find

And the one who had shared up his secret of gold

Was the first one to get left behind

Three battered and desperate and dying men

Headed south in the glaring sun

Each one of them knowing that in the end

There could only be just one

When they came upon water they stopped there to rest

As one took his place in the shade

The others slept lightly and when he awoke

He knew the mistake he had made

He followed on foot, he went over the mountain

Determined to catch them again

And when he succeeded, a gun fight ensued

And brought one man’s life to an end

Two battered and desperate and dying men

Headed south in the glaring sun

Each one of them knowing that in the end

There could only be just one

Seventy miles they rode in the summer

South through the Mexico line

They came to the bay, at the edge of the ocean

As bounty men followed behind

The trackers pursued them and one man lie wounded

He held up his gun in his hand

Said my time is up, you go on without me

It’s time that I make my last stand

One battered and desperate and dying man

Headed south in the glaring sun

Out on the water a boat sets sail

A journey just begun

Binnen de muren van een oude Yuma-gevangenis

Vier gevangenen liggen wakker in hun bed

Een aardbeving had de oude gevangenismuren doen omvallen

En zet dromen van ontsnapping in hun hoofd

Alsof het God was, of misschien de duivel

Had ze eindelijk de weg gewezen

Ze schakelden de bewakers uit, stegen op hun paarden

En vertrokken voor het licht van de dag

Vier gehavende en wanhopige en stervende mannen

Op weg naar het zuiden in de felle zon

Ieder van hen weet dat uiteindelijk

Er kan er maar één zijn

De eerste stop die ze maakten was om wat goud op te graven

In de heuvels aan de buitenkant van de stad

En een van hen wist dat zijn lot was bezegeld

Toen zijn geheim uit de grond werd gehaald

De woestijn was heet en de kantines waren leeg

Met water dat zo moeilijk te vinden is

En degene die zijn geheim van goud had gedeeld

Was de eerste die achterbleef

Drie gehavende en wanhopige en stervende mannen

Op weg naar het zuiden in de felle zon

Ieder van hen weet dat uiteindelijk

Er kan er maar één zijn

Toen ze bij water kwamen, stopten ze daar om te rusten

Terwijl iemand zijn plaats in de schaduw innam

De anderen sliepen licht en toen hij wakker werd

Hij wist welke fout hij had gemaakt

Hij volgde te voet, hij ging over de berg

Vastbesloten om ze weer te vangen

En toen hij daarin slaagde, ontstond er een vuurgevecht

En maakte een einde aan het leven van een man

Twee gehavende en wanhopige en stervende mannen

Op weg naar het zuiden in de felle zon

Ieder van hen weet dat uiteindelijk

Er kan er maar één zijn

70 mijl reden ze in de zomer

Zuid door de Mexico-lijn

Ze kwamen naar de baai, aan de rand van de oceaan

Terwijl premiemannen volgden

De spoorzoekers achtervolgden hen en één man lag gewond

Hij hield zijn pistool in zijn hand

Zei dat mijn tijd om is, jij gaat verder zonder mij

Het is tijd dat ik mijn laatste standpunt inneem

Een gehavende en wanhopige en stervende man

Op weg naar het zuiden in de felle zon

Op het water vaart een boot uit

Een reis is net begonnen