Foggy Dew - Jag Panzer

I was down the glen one easter morn

To a city fair rode I

There armed lines of marching men

In squadrons passed me by

No pipe did hum

No battle drum did sound its loud tattoo

But the Angelus Bells o’er the Liffcy Swells

Rang out in the foggy dew

Proudly high in Dublin town

The hung out a flag of war

It was better to die neath an Irish sky

Than at Sulva or Sud el Bar

And from the plains of Royal Meath

Strong men came hurrying through

While Brittania’s huns with their long range guns

Sailed in through the foggy dew

Twas Britannia bade our Wild Geese go

That small nations might be free

But their lonely graves are by Sulva’s waves

Or the shore of the Great North Sea

Oh, had they died by Pearse’s side

Or fought with Cathal Brugha

Their names we will keep where the Fenians sleep

Neath the shroud of the foggy dew

Their bravest tell and the requiem bell

Rang mournfully and clear

For those who died that Eastertide

In the Spring time of the year

While the world did gaze with desp amaze

At those fearless men but few

Who bore the fight that freedom’s light

Might shine through the foggy dew

Ik was op een paasmorgen in de vallei

Naar een stadskermis reed ik

Daar gewapende rijen marcherende mannen

In eskaders ging me voorbij

Geen pijp zoemde

Geen enkele strijdtrommel klonk zijn luide tatoeage

Maar de Angelus Bells o'er de Liffcy Swells

Belde in de mistige dauw

Trots hoog in de stad Dublin

Ze hingen een oorlogsvlag uit

Het was beter om te sterven onder een Ierse lucht

Dan bij Sulva of Sud el Bar

En van de vlakten van Royal Meath

Sterke mannen kwamen haastig door

Terwijl Brittania's jagen met hun langeafstandskanonnen

Door de mistige dauw naar binnen gevaren

Twas Britannia bad onze Wilde Ganzen gaan

Dat kleine naties misschien vrij zijn

Maar hun eenzame graven zijn bij Sulva's golven

Of de kust van de Grote Noordzee

Oh, waren ze gestorven aan Pearse's zijde?

Of vocht met Cathal Brugha

Hun namen zullen we houden waar de Fenians slapen

Neath de lijkwade van de mistige dauw

Hun dapperste verhaal en de requiembel

Belde treurig en duidelijk

Voor degenen die stierven die Paastijd

In de lente van het jaar

Terwijl de wereld met verbijstering staarde

Bij die onverschrokken mannen maar weinigen

Wie droeg de strijd dat het licht van de vrijheid

Zou kunnen schijnen door de mistige dauw