Laura Häkkisen silmät - J. Karjalainen

Ystävät mua kuunnelkaa

Ja mukanakin laulaa saa

Kun kerron teille pienen tarinan

Tää on laulu Laura Häkkisen

Ja silmien niin sinisten

Oli juhannus ja siitä aloitan

Mä ikkunasta hänet näin

Kun keikkabussiin hetkeks jäin

Tää juttu sattui Järvilavalla

Hän seisoi ihan yksinään

Laiturilla mietteissään

Mikä juhla se on sillä tavalla

Mä menin päähän laiturin

Ja hyvät jussit toivotin

Hän kasvonsa käänsi minuun päin

Silloin näin mä kirkkauden

Jota olevankaan tiennyt en

Ja kouristuksen tunsin syömmessäin

Hän oli kaunis kaunis niin

Mun silmät peittyy kyyneliin

Aina kun mä häntä aattelen

Niin sinisinä järven veet

Ei ole koskaan loistaneet

Kun loisti silmät Laura Häkkisen

Ei minua hän tuntenut

Eikä oikein uskonut

Kun sanoin että soitan bändissä

Mä sanoin «Soitan kumminkin

Beibi menen sekaisin»

Hän sanoi «Taidat olla kännissä»

En ollut enää ollenkaan

Olin tokkurassa muuten vaan

Mulle riitti loiste silmien

«Nähdään päässä laiturin

Keikan jälkeen» ehdotin

«Nähdään vaan» hän sanoi hymyillen

Hän oli kaunis kaunis niin

Mun silmät peittyy kyyneliin

Aina kun mä häntä aattelen

Niin sinisinä järven veet

Ei ole koskaan loistaneet

Kun loisti silmät Laura Häkkisen

Keikka alkoi yks ja kaks

Eikä tullut paljon kummemmaks

Onneks se loppui lyhyeen

Sinisilmääni mietin vain

Mä katseellani häntä hain

Pian tahdoin hänet nähdä uudelleen

Mä jengin läpi kiirehdin

Takas päähän laiturin

Ja odottelin sydän pamppaillen

Siihen tuli jotain porukkaa

Nimmareita jaagaamaan

Mut ei koskaan Laura Häkkinen

Mä olin epätoivoinen

Mä etsin alta koivujen

Mä pyörin eessä nakkikojujen

Mä siinä melkein turpaan sain

Kun tyttöäni turhaan hain

Ja varkain valkes aamu kesäinen

Hän oli kaunis kaunis niin

Mun silmät peittyy kyyneliin

Aina kun mä häntä aattelen

Niin sinisinä järven veet

Ei ole koskaan loistaneet

Kun loisti silmät Laura Häkkisen

Stade sanoi «Lähdetään»

Mä sanoin «Menkää, tänne jään»

Ja istuin takas päähän laiturin

«Mä en lähde minnekään

Mul on juttu meneillään»

No Stade sano «Mä poltan Camelin»

Silloin vanha järkkäri

Näki minun hätäni

«Arvaan ketä ootat» alkoi hän

Kylmä karsi ruumistain

Kun kertomuksen kuulla sain

Näin miehen kyyneliään pyyhkivän

Oli siitä vuotta kymmenen

Kun järveen kesken tanssien

Hukkui nuori Laura Häkkinen

Sen jälkeen joka juhannus

Näin loppuu tämä kertomus

Nähty oli loiste silmien

Hän oli kaunis kaunis niin

Mun silmät peittyy kyyneliin

Aina kun mä häntä aattelen

Niin sinisinä järven veet

Ei ole koskaan loistaneet

Kun loisti silmät Laura Häkkisen

Hän oli kaunis kaunis niin

Mun silmät peittyy kyyneliin

Aina kun mä häntä aattelen

Niin sinisinä järven veet

Ei ole koskaan loistaneet

Kun loisti silmät Laura Häkkisen

Vrienden luisteren naar mij

En je kunt met je zingen

Als ik je een klein verhaal vertel

Dit is een nummer van Laura Häkkinen

En de ogen zo blauw

Het was midzomer en daar begin ik

Ik zag hem uit het raam

Toen ik een tijdje in de tourbus zat

Dit gebeurde in Järvilava

Hij stond alleen

Op de pier in zijn gedachten

Wat een feest is het zo

Ik ging naar het einde van de pier

En goede wensen, ik wens

Hij draaide zijn gezicht naar mij

Toen zag ik de glorie

Wat ik niet wist

En ik voelde een kramp toen ik at

Ze was mooi mooi dus

Mijn ogen zijn bedekt met tranen

Elke keer als ik zwanger van hem ben

Dus het blauwe water van het meer

Nooit geschenen

Toen de ogen van Laura Häkkinen straalden

Hij kende mij niet

En geloofde niet echt

Toen ik zei dat ik in een band speelde

Ik zei: "Ik bel beide"

Schat, ik raak in de war »

Hij zei: "Je moet dronken zijn"

Ik was er helemaal niet

Ik was trouwens dronken

Ik had genoeg glans in mijn ogen

«Tot ziens vanaf de pier

Na het optreden »stelde ik voor

"Laten we eens kijken," zei hij met een glimlach

Ze was mooi mooi dus

Mijn ogen zijn bedekt met tranen

Elke keer als ik zwanger van hem ben

Dus het blauwe water van het meer

Nooit geschenen

Toen de ogen van Laura Häkkinen straalden

Het optreden begon om één en twee

En werd niet veel vreemder

Gelukkig eindigde het kort

Mijn blauwe ogen vragen het me gewoon af

Ik keek naar hem met mijn blik

Al snel wilde ik hem weer zien

Ik haastte me door de bende

Achterkant van pier

En ik wachtte met bonzend hart

Het heeft wat bemanning

Handtekeningen delen

Maar nooit Laura Häkkinen

ik was wanhopig

Ik ben op zoek naar berken hieronder

Ik reed voor de kraampjes

Ik zat er bijna in

Toen ik tevergeefs naar mijn meisje zocht

En stiekeme witte ochtend zomers

Ze was mooi mooi dus

Mijn ogen zijn bedekt met tranen

Elke keer als ik zwanger van hem ben

Dus het blauwe water van het meer

Nooit geschenen

Toen de ogen van Laura Häkkinen straalden

Stade zei "Laten we gaan"

Ik zei: "Ga, ik blijf hier"

En een stoel aan de achterkant van de pier

"Ik ga nergens heen

Ik heb een verhaal »

Nou, Stade zegt: "Ik rook Camel"

Dan de oude schurk

zag mijn nood

"Ik denk op wie je wacht," begon hij

Koud snoeien van het lichaam

Toen ik het verhaal hoorde

Ik zag de man zijn tranen wegvegen

Het was tien jaar

Na het meer midden in het dansen

Jonge Laura Häkkinen verdronken

Na elke midzomer

Zo eindigt dit verhaal

Wat werd gezien was de gloed van de ogen

Ze was mooi mooi dus

Mijn ogen zijn bedekt met tranen

Elke keer als ik zwanger van hem ben

Dus het blauwe water van het meer

Nooit geschenen

Toen de ogen van Laura Häkkinen straalden

Ze was mooi mooi dus

Mijn ogen zijn bedekt met tranen

Elke keer als ik zwanger van hem ben

Dus het blauwe water van het meer

Nooit geschenen

Toen de ogen van Laura Häkkinen straalden