El equilibrio es imposible [Confesiones-Directo] - Ivan Ferreiro, Santi Balmes

Confía en mí

¿Nunca has soñado

Poder gritar?

Y te enfureces

Es horrible

El miedo incontenible

Entonces ven

Dame un pedazo

No te conozco cuando dices

«Qué felices

Qué caras más tristes

Qué caras más tristes»

Ella sabe y presiente

Que algo ha cambiado

¿Dónde estás?

No te veo

Es mejor

Ya lo entiendo

Ahora ya no me lamento

No sigo detrás

¿Para qué?

Si cada vez que vienes

Me convences

Me abrazas

Y me hablas de los dos

Y yo siento que no voy

Que el equilibrio es imposible

Cuando vienes y me hablas

De nosotros dos

No te diré que no

Yo te sigo porque creo

Que en el fondo hay algo

Ella no me imagina

Cazando en los bares

Viviendo deprisa

¿Para qué?

¿Para qué?

Si cada vez que vienes

Me convences

Me abrazas

Y me hablas de los dos

Y yo siento que no voy

Que el equilibrio es imposible

Cuando vienes y me hablas

De nosotros dos

No te diré que no

Yo te sigo porque creo

Que en el fondo hay algo

Yo te sigo porque creo

Que en el fondo hay algo

Confía en mi

¿Nunca has soñado

Poder gritar?

Y te enfureces

Es horrible

El miedo incontenible

Entonces ven

Dame un abrazo

No te conozco cuando dices

«Qué felices

Qué caras más tristes

Qué caras más tristes

Qué caras más tristes

Qué caras más tristes

Qué caras más tristes»

Geloof me

heb je nooit gedroomd

kan schreeuwen?

en je leeftijd

Het is verschrikkelijk

De onstuitbare angst

Kom dan

geef me een stuk

Ik ken je niet als je het zegt

"Hoe blij

wat een trieste gezichten

Wat een trieste gezichten»

Ze weet en voelt

dat er iets veranderd is

Waar ben jij?

ik zie je niet

Is beter

Ik begrijp het al

Nu heb ik er geen spijt meer van

Ik volg niet achter

Zodat?

Ja, elke keer dat je komt

jij overtuigt mij

Jij knuffelt mij

En je praat met mij over beide

En ik voel dat ik niet ga

Dat de balans onmogelijk is

Als je met me komt praten

van ons twee

Ik zal je geen nee zeggen

Ik volg je omdat ik geloof

dat er diep van binnen iets is

ze stelt zich mij niet voor

jagen in de bars

Snel leven

Zodat?

Zodat?

Ja, elke keer dat je komt

jij overtuigt mij

Jij knuffelt mij

En je praat met mij over beide

En ik voel dat ik niet ga

Dat de balans onmogelijk is

Als je met me komt praten

van ons twee

Ik zal je geen nee zeggen

Ik volg je omdat ik geloof

dat er diep van binnen iets is

Ik volg je omdat ik geloof

dat er diep van binnen iets is

Geloof me

heb je nooit gedroomd

kan schreeuwen?

en je leeftijd

Het is verschrikkelijk

De onstuitbare angst

Kom dan

Geef me een knuffel

Ik ken je niet als je het zegt

"Hoe blij

wat een trieste gezichten

wat een trieste gezichten

wat een trieste gezichten

wat een trieste gezichten

Wat een trieste gezichten»