Avec le temps - Isleym

e dois soigner tellement de douleurs, effacer tant de rancœur.

Certains meurt avant l’heure, pendant que mon cœur se meurt.

Je dois me décider à pardonner,

pour ne plus me tourner vers le passé.

(x2)

Hier encore j'étais assise sur les genoux de ma mère,

Elle me parlait,

je ne comprenais rien, je souriais quand même,

Aujourd’hui tout à changé,

j’ai grandis puis maintenant je ne fais que découvrir la vie,

Au début c'étais bien, j'écrivais sur les murs, j

'écrivais des bouts de phrases, en gros j'écrivais mes blessures,

Au début c'étais rien que des petits poèmes,

poèmes qui criaient tous «Maman je t’aime!

«.

Je dois soigner tellement de douleurs, effacer tant de rancœur.

Certains meurt avant l’heure, pendant que mon cœur se meurt.

Je dois me décider à pardonner,

pour ne plus me tourner vers le passé.

(x2)

Maintenant j’ai l’impression de me diriger vers le passé,

De m’attarder sur des choses sans intérêt,

Je m’oublie, je perd le fil, de la vie, de ma vie,

Aujourd’hui je me suis retourné,

je me dirige vers la vie enfin je me dirige vers mes rêves,

Et j’insiste, j’ai envie, de réussir, m’envoler.

Je dois soigner tellement de douleurs, effacer tant de rancœur.

Certains meurt avant l’heure, pendant que mon cœur se meurt.

Je dois me décider à pardonner,

pour ne plus me tourner vers le passé.

(x2)

Ik moet zoveel pijn helen, zoveel wrok uitwissen.

Sommigen sterven voor hun tijd, terwijl mijn hart sterft.

Ik moet een besluit nemen om te vergeven,

zodat ik niet meer naar het verleden kijk.

(x2)

Gisteren zat ik op mijn moeders schoot,

Ze praatte tegen mij,

Ik begreep er niets van, ik glimlachte toch,

Vandaag is alles veranderd

Ik ben opgegroeid en nu ontdek ik het leven,

In het begin was het goed, ik schreef op de muren, ik

Ik was stukjes zinnen aan het schrijven, eigenlijk schreef ik mijn wonden,

In het begin waren het niet meer dan kleine gedichten,

gedichten die allemaal schreeuwden: "Mam, ik hou van je!

“.

Ik moet zoveel pijn helen, zoveel wrok uitwissen.

Sommigen sterven voor hun tijd, terwijl mijn hart sterft.

Ik moet een besluit nemen om te vergeven,

zodat ik niet meer naar het verleden kijk.

(x2)

Nu heb ik het gevoel dat ik naar het verleden ga,

Om stil te staan ​​bij oninteressante dingen,

Ik vergeet mezelf, ik verlies de draad, van het leven, van mijn leven,

Vandaag draaide ik me om,

Ik ga richting het leven, eindelijk ga ik richting mijn dromen,

En ik sta erop, ik wil slagen, wegvliegen.

Ik moet zoveel pijn helen, zoveel wrok uitwissen.

Sommigen sterven voor hun tijd, terwijl mijn hart sterft.

Ik moet een besluit nemen om te vergeven,

zodat ik niet meer naar het verleden kijk.

(x2)