The Privateer - Isidore, Steve Kilbey

Morning is coming and I must away

Over the green fields of the sea

No man can tell you, no no man can say

Oh the monsters and mirages are waiting for me

I pack up my feelings, I store all my hurt

I lock up my heart in an old memory

Walk down the gangplank and walk down the aisle

Walk a mile in my shoes up the rocks and the scree

I’ve been undermined, I’ve been undefined

I’ve been so inclined and I’ve been so lonely

I’ve been underfed and I’ve nearly been bled

And I’ve been nearly dead and I nearly been free

I’ve been a woman and I’ve been a man

And I’ve been a child when I shouldn’t be

I’ve been a winner and a sinner and saint

And I’ve been had for dinner and the third degree

But I saw the cannon and I saw the flash

As I smelt the fear and the melted debris

But the privateer is still waiting here

There were islands of women as dark as the night

And cannibals and kings and things unholy

But the privateer is still waiting here

During the voyage around capes of ice

The sea serpents hissed as it crushed us like mice

And the balmy nights of Shangri-Las

Drunk on pink gin and the old jealous stars

They rationed the water and the daughters of the chief

And medals for heroes and whips for the thief

In the admiral’s cabin with his grand chandelier

But the privateer is still waiting here

There were maps of the stars that guided our keel

And dolphins and seals swam the uncharted sea

But the privateer is still waiting here

De ochtend komt eraan en ik moet weg

Over de groene velden van de zee

Niemand kan het je vertellen, niemand kan het zeggen

Oh, de monsters en luchtspiegelingen wachten op mij

Ik pak mijn gevoelens in, ik bewaar al mijn pijn

Ik sluit mijn hart op in een oude herinnering

Loop de loopplank af en loop door het gangpad

Loop een mijl in mijn schoenen de rotsen en het puin op

Ik ben ondermijnd, ik ben niet gedefinieerd

Ik ben zo geneigd geweest en ik ben zo eenzaam geweest

Ik ben ondervoed en ik ben bijna gebloed

En ik ben bijna dood geweest en bijna vrij geweest

Ik ben een vrouw geweest en ik ben een man geweest

En ik ben een kind geweest terwijl ik dat niet zou moeten zijn

Ik ben een winnaar en een zondaar en heilige geweest

En ik ben uit eten geweest en de derde graad

Maar ik zag het kanon en ik zag de flits

Terwijl ik de angst en het gesmolten puin rook

Maar de kaper wacht hier nog steeds

Er waren eilanden van vrouwen zo donker als de nacht

En kannibalen en koningen en dingen die onheilig zijn

Maar de kaper wacht hier nog steeds

Tijdens de reis rond ijskappen

De zeeslangen sisten terwijl ze ons verpletterden als muizen

En de zwoele nachten van Shangri-Las

Dronken van roze gin en de oude jaloerse sterren

Ze rantsoeneerden het water en de dochters van het opperhoofd

En medailles voor helden en zwepen voor de dief

In de hut van de admiraal met zijn grote kroonluchter

Maar de kaper wacht hier nog steeds

Er waren kaarten van de sterren die onze kiel leidden

En dolfijnen en zeehonden zwommen in de nog niet in kaart gebrachte zee

Maar de kaper wacht hier nog steeds