Empire of the Clouds - Iron Maiden

To ride the storm to an empire of the clouds

To ride the storm, they climbed aboard their silver ghost

To ride the storm to a kingdom that will come

To ride the storm and damn the rest oblivion

Royalty and dignitaries, brandy and cigars

Grey lady giant of the skies

You hold them in your arms

The millionth chance they laughed

To take down his majesty’s craft

To India they say magic carpet float away

An October fateful day

Mist is in the trees

Stone sweats with the dew

The morning sunrise, red before the blue

Hanging at the mast, waiting for command

His Majesty’s airship, the R101

She’s the biggest vessel built by man

A giant of the skies

For all you unbelievers, the Titanic fits inside

Drum roll tight her canvas skin, silvered in the sun

Never tested with the fury, with the beating yet to come

The fury yet to come

In the gathering gloom

The storm rising in the west

The coxswain stared

Into the plunging weather glass

We must go now

We must take our chance with fate

We must go now

For a politician, he can’t be late

The airship crew awake for thirty hours at full stretch

But the ship is in their backbone

Every sinew, every inch

She never flew at full speed, a trial never done

Her fragile outer cover her Achilles would become

An Achilles yet to come

Sailors of the sky, a hardened breed

Loyal to the king and an airship creed

The engines drum, the telegraph sounds

Release the cords that bind us to the ground

Said the coxswain

«Sir, she’s heavy, she’ll never make this flight»

Said the captain

«Damn the cargo, we’ll be on our way tonight»

Groundlings cheered in wonder

As she backed off from the mast

Baptizing them her water from the ballast fore and aft

Now she slips into our past

Fighting the wind as it rolls you

Feeling the diesels that push you along

Watching the channel below you

Lower and lower into the night

Lights are passing below you

Northern France asleep in their beds

Storm is raging around you

A million to one, that’s what he said

Reaper standing beside her

With his scythe cuts to the bone

Panic to make a decision

Experienced men asleep in their graves

Her cover is ripped and she’s drowning

Rain is flooding into the hull

Bleeding to death and she’s falling

Lifting gas is draining away

«We're down lads» came the cry

Bow plunging from the sky

Three thousand horses silent as the ship began to die

The flares to guide her path, ignited at the last

The empire of the clouds

Just ashes in our past, just ashes at the last

Here lie their dreams as I stand in the sun

On the ground where they built and the engines did run

To the moon and the stars

Now what have we done?

Oh, the dreamers may die, but the dreams live on

Dreams live on, dreams live on

Now a shadow on a hill, the angel of the east

The empire of the clouds may rest in peace

And in a country churchyard laid head to the mast

Eight and forty souls who came to die in France

Om de storm naar een imperium van de wolken te rijden

Om de storm te trotseren, klommen ze aan boord van hun zilveren geest

Om de storm te berijden naar een koninkrijk dat zal komen

Om de storm te berijden en de rest van de vergetelheid te verdoemen

Royalty en hoogwaardigheidsbekleders, cognac en sigaren

Grijze dame reus van de lucht

Je houdt ze in je armen

De miljoenste kans dat ze lachten

Om het ambacht van Zijne Majesteit neer te halen

Tegen India zeggen ze dat het vliegende tapijt wegdrijft

Een noodlottige dag in oktober

Er hangt mist in de bomen

Steen zweet met de dauw

De ochtendzonsopgang, rood voor het blauw

Hangend aan de mast, wachtend op commando

Het luchtschip van Zijne Majesteit, de R101

Ze is het grootste schip dat door de mens is gebouwd

Een reus van de lucht

Voor alle ongelovigen, de Titanic past erin

Tromgeroffel haar canvas huid strak, verzilverd in de zon

Nooit getest met de furie, met het pak slaag dat nog moet komen

De woede die nog moet komen

In de samenkomende duisternis

De storm die in het westen opsteekt

De stuurman staarde

In het dalende weerglas

We moeten nu gaan

We moeten onze kans grijpen met het lot

We moeten nu gaan

Voor een politicus kan hij niet te laat zijn

De bemanning van het luchtschip is dertig uur wakker op volle kracht

Maar het schip zit in hun ruggengraat

Elke pees, elke centimeter

Ze vloog nooit op volle snelheid, een proef is nooit gedaan

Haar fragiele buitenste laag zou haar achillespees worden

Een Achilles die nog moet komen

Sailors of the sky, een gehard ras

Trouw aan de koning en een luchtschipcredo

De motoren trommelen, de telegraaf klinkt

Laat de koorden los die ons aan de grond binden

Zei de stuurman

"Meneer, ze is zwaar, ze zal deze vlucht nooit maken"

zei de kapitein

"Verdomme de lading, we zijn onderweg vanavond"

Groundlings juichten van verwondering toe

Terwijl ze zich terugtrok van de mast

Ze doopt haar water uit de ballast voor en achter

Nu glijdt ze in ons verleden

Vecht tegen de wind terwijl hij je rolt

De diesels voelen die je voortduwen

Ik kijk naar het kanaal onder je

Lager en lager in de nacht

Lichten passeren onder je

Noord-Frankrijk slapend in hun bed

Storm raast om je heen

Een miljoen tegen één, dat is wat hij zei

Reaper staat naast haar

Met zijn zeis tot op het bot

Paniek om een ​​beslissing te nemen

Ervaren mannen slapend in hun graf

Haar deken is gescheurd en ze verdrinkt

De regen stroomt de romp binnen

Doodbloedend en ze valt

Hefgas loopt weg

«We zijn down jongens» kwam de kreet

Boog die uit de lucht valt

Drieduizend paarden stil toen het schip begon te sterven

De fakkels om haar pad te leiden, ontstoken op het laatst

Het rijk van de wolken

Enkel as in ons verleden, enkel as op het laatst

Hier liggen hun dromen terwijl ik in de zon sta

Op de grond waar ze bouwden en de motoren liepen

Naar de maan en de sterren

Wat hebben we nu gedaan?

Oh, de dromers kunnen sterven, maar de dromen leven voort

Dromen leven voort, dromen leven voort

Nu een schaduw op een heuvel, de engel van het oosten

Het rijk van de wolken mag in vrede rusten

En op een plattelandskerkhof met het hoofd tegen de mast

Acht en veertig zielen die kwamen om te sterven in Frankrijk