Coming Home - Iron Maiden

When I stand before you shining in the early morning sun

When I feel the engines roar and I think of what we’ve done

Oh the bittersweet reflection as we kiss the earth goodbye

As the waves and echoes of the towns become the ghosts of time

Over borders that divide the earthbound tribes

No creed and no religion just a hundred winged souls

We will ride this thunderbird, silver shadows on the earth

A thousand leagues away, our land of birth

To Albion’s land

Coming home when I see the runway lights

In the misty dawn the night is fading fast

Coming home, far away as their vapor trails align

Where I’ve been tonight, you know I will not stay

Curving on the edge of daylight til it slips into the void

Waited in the long night, dreaming til the sun is born again

Stretched the fingers of my hand, covered countries with my span

Just a lonely satellite, speck of dust and cosmic sand

Over borders that divide the earthbound tribes

Through the dark Atlantic;

over mounting stormy waves

We will ride this thunderbird, silver shadows on the earth

A thousand leagues away, our land of birth

To Albion’s land

Coming home when I see the runway lights

In the misty dawn the night is fading fast

Coming home, far away as their vapor trails align

Where I’ve been tonight, you know I will not stay

To Albion’s land

Coming home when I see the runway lights

In the misty dawn the night is fading fast

Coming home, far away as their vapor trails align

Where I’ve been tonight, you know I will not stay

Coming home, far away when I see the runway lights

In the misty dawn the night is fading fast

Coming home, far away as their vapor trails align

Where I’ve been tonight, you know I will not stay

Als ik voor je sta te schijnen in de vroege ochtendzon

Als ik de motoren voel brullen en ik denk aan wat we hebben gedaan

Oh, de bitterzoete reflectie als we de aarde vaarwel kussen

Terwijl de golven en echo's van de steden de geesten van de tijd worden

Over grenzen die de aardgebonden stammen verdelen

Geen geloof en geen religie, slechts honderd gevleugelde zielen

We zullen deze dondervogel berijden, zilveren schaduwen op de aarde

Duizend mijlen verder, ons geboorteland

Naar het land van Albion

Thuiskomen als ik de baanverlichting zie

In de mistige dageraad vervaagt de nacht snel

Thuiskomen, ver weg als hun dampsporen op één lijn liggen

Waar ik vanavond ben geweest, je weet dat ik niet zal blijven

Gebogen op de rand van het daglicht totdat het in de leegte glijdt

Wachtte in de lange nacht, dromend tot de zon opnieuw geboren wordt

Strek de vingers van mijn hand, bedekte landen met mijn span

Gewoon een eenzame satelliet, stofje en kosmisch zand

Over grenzen die de aardgebonden stammen verdelen

Door de donkere Atlantische Oceaan;

over het opzetten van stormachtige golven

We zullen deze dondervogel berijden, zilveren schaduwen op de aarde

Duizend mijlen verder, ons geboorteland

Naar het land van Albion

Thuiskomen als ik de baanverlichting zie

In de mistige dageraad vervaagt de nacht snel

Thuiskomen, ver weg als hun dampsporen op één lijn liggen

Waar ik vanavond ben geweest, je weet dat ik niet zal blijven

Naar het land van Albion

Thuiskomen als ik de baanverlichting zie

In de mistige dageraad vervaagt de nacht snel

Thuiskomen, ver weg als hun dampsporen op één lijn liggen

Waar ik vanavond ben geweest, je weet dat ik niet zal blijven

Thuiskomen, ver weg als ik de baanverlichting zie

In de mistige dageraad vervaagt de nacht snel

Thuiskomen, ver weg als hun dampsporen op één lijn liggen

Waar ik vanavond ben geweest, je weet dat ik niet zal blijven