Devotion - Inner Missing

…The last drop of faith has fallen

I hold your broken body on my broken arms…

On the meadows

Of serenity

We used to walk

In our azure dreams

We used to be so beautiful and still

We never thought of fate

That haunted us.

We were chained

By delusion of our lust

And engaged

By the rain of autumn

We danced

In the silver moonlight

We danced

Entwine…

How could it all be lost?

How could it all be broken?

I ask the skies

Why they bereaved

You of me

I crave

On my knees

But they don’t hear

My devotion…

The skies are indifferent

To our pain and tears…

Tears… they will fall

With the rain

To my wounds…

...De laatste druppel van het geloof is gevallen

Ik houd je gebroken lichaam op mijn gebroken armen...

Op de weilanden

van rust

We liepen

In onze azuurblauwe dromen

Vroeger waren we zo mooi en stil

We hebben nooit aan het lot gedacht

Dat achtervolgde ons.

We waren geketend

Door waanvoorstelling van onze lust

en verloofd

Door de regen van de herfst

We dansten

In het zilveren maanlicht

We dansten

verstrengelen…

Hoe kon het allemaal verloren gaan?

Hoe kon het allemaal kapot gaan?

Ik vraag het aan de hemel

Waarom ze beroofden?

Jij van mij

ik hunker

Op mijn knieën

Maar ze horen niet

Mijn toewijding…

De lucht is onverschillig

Tot onze pijn en tranen...

Tranen... ze zullen vallen

met de regen

Naar mijn wonden...