Here At The Edge - Inherit The Stars

We’re paper thin and fragile

I can break you, you can break me

You’ve got spies and allies

I’ll evade them you won’t catch me

I know we’ve both got secrets

Don’t expose it, don’t expose it

Exhale your lies so I can breath them in

And keep them deep inside my skin

Show me, show me, show me, how you want things to be

Cos you’re not, you’re not, you’re not communicating with me

Tonight I wanna run to the edge

I’ll fall into the sun, and forget

That we are not alone

I know that that we’ll be fine tomorrow

Tonight we’re headed for disaster

We’ve been here before but no matter

Even as I go

I know that we’ll be fine tomorrow

A blue print for disaster

We’re already doomed by pure design

This was never gonna work

The parts are useless and worn from time

A complicated reason, simplified to nothing but

A tiny little demon, whispering to have some fun

Why can’t you, why can’t I, why can’t we.

Get out?

On your knees, on my knees, I can’t breathe.

Get out!

We’re so close to the end it’s almost.

Here now

One more time, one more try, one more lie.

Get out

Why can’t we?

Why can’t we?

Why can’t we?

We’re so close!

We’re so close!

We’re so close!

We zijn flinterdun en breekbaar

Ik kan je breken, jij kunt mij breken

Je hebt spionnen en bondgenoten

Ik zal ze ontwijken, je zult me ​​niet pakken

Ik weet dat we allebei geheimen hebben

Stel het niet bloot, stel het niet bloot

Adem je leugens uit zodat ik ze kan inademen

En houd ze diep in mijn huid

Laat me zien, laat me zien, laat me zien hoe je wilt dat de dingen zijn

Want je bent niet, je bent niet, je communiceert niet met mij

Vanavond wil ik naar de rand rennen

Ik zal in de zon vallen en vergeten

Dat we niet alleen zijn

Ik weet dat we morgen in orde zijn

Vanavond gaan we naar een ramp

We zijn hier eerder geweest, maar dat maakt niet uit

Zelfs als ik ga

Ik weet dat het morgen goed komt

Een blauwdruk voor rampen

We zijn al gedoemd door puur design

Dit zou nooit werken

De onderdelen zijn nutteloos en versleten door de tijd

Een ingewikkelde reden, vereenvoudigd tot niets anders dan:

Een kleine kleine demon die fluistert om plezier te hebben

Waarom jij niet, waarom ik niet, waarom wij niet.

Eruit?

Op jouw knieën, op mijn knieën, ik kan niet ademen.

Ga weg!

We zijn zo dicht bij het einde dat het bijna is.

Hier nu

Nog een keer, nog een poging, nog een leugen.

Eruit

Waarom kunnen we dat niet?

Waarom kunnen we dat niet?

Waarom kunnen we dat niet?

We zijn zo dichtbij!

We zijn zo dichtbij!

We zijn zo dichtbij!