The Hardest Part - Ingram Hill

There’s a hush about a subject

In the evening when we fool ourselves

A muted lover’s symphony

Lorelei, in you, discretions lay

And they’re killing me

So if my life was something better

Like a hunter for his maiden

And I brought home everything I could

Would that be enough to hold you, babe?

I don’t think it would, oh no

Moving on gracefully, I was second best

And to see the ease in which you left, I must confess

It tore my heart in two, over you

And the hardest part was leaving too

So if you find another lover

Darling, don’t run for cover

Just stand your ground, let it all fall down

But you can’t be the queen of hearts, girl

Without your crown, no no

Oh and moving on gracefully, I was second best

And to see the ease in which you left, I must confess

It tore my heart in two, over you

And the hardest part was leaving too

Oh and moving on gracefully, I was second best

And to see the ease in which you left, I must confess

It tore my heart in two, over you

Oh, but now I’m brave enough to see the silence in

The way your eyes cast aside our promises

And I’ve finally found a way, to turn to you and say

That the hardest part was yesterday

Er is een stilte over een onderwerp

's Avonds als we onszelf voor de gek houden

Symfonie van een gedempte minnaar

Lorelei, in jou lag discretie

En ze vermoorden me

Dus als mijn leven iets beters was?

Als een jager voor zijn maagd

En ik heb alles mee naar huis genomen wat ik kon

Zou dat genoeg zijn om je vast te houden, schat?

Ik denk niet dat het zou, oh nee

Ik ging gracieus verder, ik was de op één na beste

En om het gemak te zien waarmee je wegging, moet ik bekennen

Het scheurde mijn hart in tweeën, over jou

En het moeilijkste was ook om weg te gaan

Dus als je een andere minnaar vindt

Schat, zoek geen dekking

Blijf gewoon staan, laat het allemaal vallen

Maar je kunt niet de hartenkoningin zijn, meid

Zonder je kroon, nee nee

Oh en gracieus verder gaan, ik was de op één na beste

En om het gemak te zien waarmee je wegging, moet ik bekennen

Het scheurde mijn hart in tweeën, over jou

En het moeilijkste was ook om weg te gaan

Oh en gracieus verder gaan, ik was de op één na beste

En om het gemak te zien waarmee je wegging, moet ik bekennen

Het scheurde mijn hart in tweeën, over jou

Oh, maar nu ben ik dapper genoeg om de stilte te zien in

De manier waarop je ogen onze beloften terzijde schuiven

En ik heb eindelijk een manier gevonden om me tot jou te wenden en te zeggen:

Dat gisteren het moeilijkste was