The Burden of Our Failures - Ingested, Vincent Bennett

Consumed in a shadow, the one that I’ve created

From the guilt and sorrow, I have unrivalled hatred

An ugly life has formed, in the stagnant abyss

And you realize time won’t heal this

Looking into the void but the reflection is black

Where the past is a blade that stabs you in the back

You’re the fucking maggot, two heads fought for the prey

I’ve spoiled those sacred grounds, deceit has come your way

I see the fires burning red

A stomach filled with empty dread

Questions answered more are raised

I’ve not come out of this unscathed

Defeated by the failure, a mind that never stops

Sick of wasting days staring at a broken clock

Trying to shed old skin, convinced that’s what I seek

Life repeats itself and shows my grasp is weak

Looking into the void, but the reflection is black

Where the past is a blade, that stabs you in the back

You’re the fucking maggot, two heads, one prey

Sacred ground is spoiled, deceit has come your way

I see the fires burning red

A stomach filled with empty dread

Questions answered more are raised

I’ve not come out of this unscathed

Don’t dwell on your own, or let your life turn cold

It swallows you whole, the darkness claims your soul

And life is cold

This pressure can’t be lifted, no room I’m left constricted

A heavy burden, the weight of the world

A wasted breath, my words unheard

A heavy burden, the weight of the world

My wasted breath, the words go unheard

The burden of our failures

A heavy burden, the weight of the world

Verbruikt in een schaduw, degene die ik heb gemaakt

Van de schuld en het verdriet heb ik een ongeëvenaarde haat

Er heeft zich een lelijk leven gevormd, in de stilstaande afgrond

En je realiseert je dat de tijd dit niet zal helen

In de leegte kijken, maar de reflectie is zwart

Waar het verleden een mes is dat je in de rug steekt

Jij bent de verdomde made, twee hoofden vochten voor de prooi

Ik heb die heilige gronden verwend, er is bedrog op je pad gekomen

Ik zie de vuren rood branden

Een maag gevuld met lege dread

Er worden meer vragen beantwoord

Ik ben hier niet ongeschonden uitgekomen

Verslagen door de mislukking, een geest die nooit stopt

Ziek van het verspillen van dagen met staren naar een kapotte klok

Proberen om oude huid af te werpen, ervan overtuigd dat is wat ik zoek

Het leven herhaalt zich en laat zien dat mijn greep zwak is

In de leegte kijken, maar de reflectie is zwart

Waar het verleden een mes is, dat je in de rug steekt

Jij bent de verdomde made, twee hoofden, één prooi

Heilige grond is bedorven, bedrog is op je pad gekomen

Ik zie de vuren rood branden

Een maag gevuld met lege dread

Er worden meer vragen beantwoord

Ik ben hier niet ongeschonden uitgekomen

Blijf niet alleen staan, of laat je leven niet koud worden

Het slokt je helemaal op, de duisternis eist je ziel op

En het leven is koud

Deze druk kan niet worden opgeheven, geen ruimte, ik ben vernauwd

Een zware last, het gewicht van de wereld

Een verspilde adem, mijn woorden ongehoord

Een zware last, het gewicht van de wereld

Mijn verspilde adem, de woorden blijven ongehoord

De last van onze mislukkingen

Een zware last, het gewicht van de wereld