Another Breath - Ingested, Kirk Windstein

Memories, shackles round my feet.

I swore I wouldn’t feel it, push it down till I forget.

These crippling memories, manifest in death.

Cut my husk down to the ground, so I may draw another breath.

When, will be enough?

I can’t believe I felt again.

I’ll never trust, another broken bird to mend.

You’re just a walking contradiction, you need to be the victim.

What you did goes unforgiven, cry and convince them it’s all your condition.

Just a fucked up, stuck up cunt, the pain you caused has no remission.

I have gained a new perspective,

We’re all plugged in and we’re defective.

Nothing more than neurotic machines, full of emptiness and sertraline.

Can’t live a life that’s not perfected,

Distort the truth till you’re accepted.

Nothing more than neurotic machines, discontent unless we’re living our dreams.

What is your nightmare?

Insignificance, your fallacy in vain.

Just as worthless as before, yet arrogance remains.

Quick, it’s getting tough, you better find another vein.

The sweetest rush, anything to make you less mundane.

Afflicted are dying again and again,

But you want the glory, and none of the shame.

Just a fucked up, stuck up cunt, the pain you caused has no remission.

I have gained a new perspective,

We’re all plugged in and we’re defective.

Nothing more than neurotic machines, full of emptiness and sertraline.

Can’t live a life that’s not perfected,

Distort the truth till you’re accepted.

Nothing more than neurotic machines, discontent unless we’re living our dreams.

Memories, shackles round my feet.

I swore I wouldn’t feel it, push it down, till I forget.

These crippling memories, manifest in death.

Cut my husk down to the ground, so I may draw another breath.

What is your nightmare?

Insignificance, your fallacy in vain.

Just as worthless as before, yet arrogance remains.

Memories,

These fucking memories.

Cut my husk down to the ground, so I may draw another breath.

Herinneringen, boeien om mijn voeten.

Ik zwoer dat ik het niet zou voelen, duw het naar beneden tot ik het vergeet.

Deze verlammende herinneringen manifesteren zich in de dood.

Snijd mijn schil tot op de grond, zodat ik nog een keer adem kan halen.

Wanneer, zal genoeg zijn?

Ik kan niet geloven dat ik me weer voelde.

Ik zal nooit meer vertrouwen, nog een gebroken vogel om te herstellen.

Je bent gewoon een wandelende contradictie, je moet het slachtoffer zijn.

Wat je hebt gedaan, wordt niet vergeven, huil en overtuig hen dat het allemaal jouw toestand is.

Gewoon een verknipte, vastzittende kut, de pijn die je veroorzaakte gaat niet weg.

Ik heb een nieuw perspectief gekregen,

We zijn allemaal aangesloten en we zijn defect.

Niets meer dan neurotische machines, vol leegte en sertraline.

Kan geen leven leiden dat niet geperfectioneerd is,

Verdraai de waarheid totdat je wordt geaccepteerd.

Niets meer dan neurotische machines, ontevredenheid tenzij we onze dromen waarmaken.

Wat is jouw nachtmerrie?

Onbeduidendheid, je misvatting tevergeefs.

Net zo waardeloos als voorheen, maar arrogantie blijft.

Snel, het wordt moeilijk, je kunt maar beter een andere ader zoeken.

De zoetste rush, alles om je minder alledaags te maken.

Bedroefden sterven keer op keer,

Maar je wilt de glorie, en niets van de schande.

Gewoon een verknipte, vastzittende kut, de pijn die je veroorzaakte gaat niet weg.

Ik heb een nieuw perspectief gekregen,

We zijn allemaal aangesloten en we zijn defect.

Niets meer dan neurotische machines, vol leegte en sertraline.

Kan geen leven leiden dat niet geperfectioneerd is,

Verdraai de waarheid totdat je wordt geaccepteerd.

Niets meer dan neurotische machines, ontevredenheid tenzij we onze dromen waarmaken.

Herinneringen, boeien om mijn voeten.

Ik zwoer dat ik het niet zou voelen, duw het naar beneden, totdat ik het vergeet.

Deze verlammende herinneringen manifesteren zich in de dood.

Snijd mijn schil tot op de grond, zodat ik nog een keer adem kan halen.

Wat is jouw nachtmerrie?

Onbeduidendheid, je misvatting tevergeefs.

Net zo waardeloos als voorheen, maar arrogantie blijft.

Herinneringen,

Deze verdomde herinneringen.

Snijd mijn schil tot op de grond, zodat ik nog een keer adem kan halen.