The Ridge - Information Society

The holy girl is our focus

She’s the story of us all

She can feel our eyes upon her

And the hope that she will fall

On her left so warm and honey-sweet

Like a jealous loving friend

On her right such a steep cold and lonely climb

The clinging threat of rejection

And the thought of her imperfections

She says she’s nowhere near the end yet

And she makes no guarantees

She’s comfortable with failure

And her blood may one day freeze

And in her iodine stretch

Her eyes recede and roll away

She knows she’s where nothing can reach her now

Beyond where you can see

Beyond where she wants to be She walks the ridge

So glassy sharp

You can’t find her now

You can’t speak to her now

She’s going out again

One day she was a child

She could touch the sun somehow

She was held in the arms of the galaxy

And that child is with her now

And in her cobalt moments

She’ll show that she’s afraid

Her hands reach out and grasp at you

But she’s falling further

Falling further in the churning dark slide

She walks the ridge

So glassy sharp

You can’t find her now

You can’t speak to her now

She’s closing off again

Now she’s walking slowly onward

Through the garden you can’t know

Her dance so beautiful so twisted

A spinning madness in the snow

She’s got a black hole in there with her

She’s got the sun all in there too

They’re her partners in her eternal dance

She’s not aware of time moving past her

She’s not aware of getting any further

She walks the ridge

So glassy sharp

You can’t find her now

You can’t speak to her now

She’ll never cry again

Het heilige meisje is onze focus

Zij is het verhaal van ons allemaal

Ze voelt onze ogen op haar gericht

En de hoop dat ze zal vallen

Links van haar zo warm en honingzoet

Als een jaloerse, liefhebbende vriend

Rechts van haar zo'n steile koude en eenzame klim

De aanhoudende dreiging van afwijzing

En de gedachte aan haar onvolkomenheden

Ze zegt dat ze nog lang niet aan het einde is

En ze geeft geen garanties

Ze voelt zich op haar gemak bij falen

En haar bloed kan op een dag bevriezen

En in haar jodium stretch

Haar ogen wijken af ​​en rollen weg

Ze weet dat ze is waar niets haar nu kan bereiken

Voorbij waar je kunt zien

Voorbij waar ze wil zijn, loopt ze de bergkam op

Zo glazig scherp

Je kunt haar nu niet vinden

Je kunt nu niet met haar praten

Ze gaat weer uit

Op een dag was ze een kind

Ze zou op de een of andere manier de zon kunnen aanraken

Ze werd vastgehouden in de armen van de melkweg

En dat kind is nu bij haar

En in haar kobaltmomenten

Ze zal laten zien dat ze bang is

Haar handen strekken zich uit en grijpen naar je

Maar ze valt verder

Verder vallen in de kolkende donkere glijbaan

Ze loopt over de bergkam

Zo glazig scherp

Je kunt haar nu niet vinden

Je kunt nu niet met haar praten

Ze sluit weer af

Nu loopt ze langzaam verder

Door de tuin weet je het niet

Haar dans zo mooi zo verdraaid

Een draaiende waanzin in de sneeuw

Ze heeft daar een zwart gat bij zich

Ze heeft de zon ook helemaal binnen

Ze zijn haar partners in haar eeuwige dans

Ze is zich niet bewust van de tijd die aan haar voorbijgaat

Ze weet niet dat ze verder komt

Ze loopt over de bergkam

Zo glazig scherp

Je kunt haar nu niet vinden

Je kunt nu niet met haar praten

Ze zal nooit meer huilen