Il barbiere di Siviglia: 'Una voce poco fa' - Camerata Strumentale Di Santa Cecilia, Patrizia Ciofi, Leone Magiera

ROSINA

Una voce poco fa

qui nel cor mi risuonò,

il mio cor ferito è già,

e Lindor fu che il piagò.

Si, Lindoro mio sarà,

lo giurai, la vincerò.

Il tutor ricuserà,

io l’ingegno aguzzerò.

Alla fin s’accheterà

e contenta io resterò…

Si, Lindoro mio sarà;

lo giurai, la vincerà.

lo sono docile,

son rispettosa,

sono ubbediente,

dolce, amorosa;

mi lascio reggere,

mi fo guidar.

Ma se mi toccano

dov'è il mio debole,

sarò una vipera

e cento trappole

prima di cedere

farò giocar.

ROSINA

Een stem zojuist

hier in mijn hart klonk het,

mijn gewonde hart is al,

en Lindor was degene die pijn deed.

Ja, mijn Lindoro zal zijn,

Ik heb gezworen, ik zal het winnen.

De docent weigert,

Ik zal mijn verstand scherpen.

Uiteindelijk zal het gebeuren

en ik blijf gelukkig...

Ja, mijn Lindoro zal zijn;

Ik heb gezworen, hij zal het winnen.

ik ben volgzaam,

ik ben respectvol,

ik ben gehoorzaam,

lief, liefdevol;

Ik liet me vasthouden,

Ik heb je me laten leiden.

Maar als ze me aanraken

waar is mijn zwakte,

ik zal een adder zijn

en honderd vallen

alvorens toe te geven

Ik zal spelen.