Primo Incontro - Il Balletto Di Bronzo

Lui andò oltre i monti e più là

Senza mai voltarsi a guardare

Lungo è il cammino da fare

Ma doveva andare ancora andare

Un uomo è là con la faccia all’ingiù

E già l’edera abbraccia il suo corpo

Nero è tutto il sangue che ha

Su ferite di orecchie strappate

La voce lo costrinse a gridar

Tutto ciò che moriva dentro sè

Quel che gridò il vento portò con sè

Non avrebbe più sentito niente

Hij ging over de bergen en verder

Zonder ooit achterom te kijken

Er is nog een lange weg te gaan

Maar het moest nog

Een man is daar met zijn gezicht naar beneden

En de klimop omarmt zijn lichaam al

Zwart is al het bloed dat hij heeft

Op wonden van gescheurde oren

De stem maakte hem aan het huilen

Alles wat in zichzelf stierf

Wat de wind huilde bracht met zich mee

Hij zou nooit meer iets horen