Melodía del Río - Ibrahim Ferrer

IBRAHIM FERRER

Uno busca lleno de esperanzas

El camino que los sueños

Prometieron a sus ansias

Sabe que la lucha es cruel

Y es mucha pero lucha y se desangra

Por la fe que lo empecina

Uno va arrastrándose entre espinas

Y en su afán de dar su amor

Lucha y se destroza hasta entender

Que uno se ha quedao sin corazón

Precio de un castigo que uno entrega

Por un beso que no llega

O un amor que lo engañó

¡vacío ya de amar y de llorar

Tanta traición!

Si yo tuviera el corazón

(el corazón que di)

Si yo pudiera como ayer

Querer sin presentir

Es posible que a tus ojos

Que me gritan tu cariño

Se cerrara con mis besos

Sin pensar que eran como esos

Otros ojos, los perversos

Que hundieron mi vivir

Si yo tuviera el corazón

(el mismo que perdí)

No olvidara a la que ayer

Lo destrozó y pudiera amarte

Me abrazaría a tu ilusión

Para llorar tu amor

Pero, dios te puso en mi camino

Sin pensar que ya es muy tarde

Y no sabré cómo quererte

Déjame que llore

Como aquel que sufre en vida

La tortura de llorar su propia muerte

Buena como eres salvaría

Mi esperanza con tu amor

Uno está tan solo en su dolor

Uno está tan ciego en su penar

Pero un frío cruel

Que es peor que el odio

Punto muerto de las almas

Tumba horrenda y de mi amor

Maldigo para siempre y me robó

Toda ilusión

Si yo tuviera el corazón

(el mismo que perdí)

No olvidara a la que ayer

Lo destrozó y pudiera amarte

Me abrazaría a tu ilusión

Para llorar tu amor

IBRAHIM FERRER

Men zoekt vol hoop

de weg die droomt

Ze beloofden hun verlangens

Je weet dat de strijd wreed is

En het is veel, maar hij vecht en bloedt

Voor het geloof dat koppig is

Men gaat tussen de doornen kruipen

En in zijn gretigheid om zijn liefde te geven

Vecht en vernietig totdat je het begrijpt

Die is zonder hart achtergelaten

Prijs van een straf die men levert

Voor een kus die niet komt

Of een liefde die hem bedroog

leeg van liefhebben en huilen

Zoveel verraad!

Als ik het hart had

(het hart dat ik gaf)

Als ik gisteren kon houden

willen zonder te presenteren

Het is mogelijk dat in jouw ogen

Dat je liefde tegen me schreeuwt

Het zal sluiten met mijn kussen

Zonder te denken dat ze zo waren

Andere ogen, de goddelozen

dat heeft mijn leven verwoest

Als ik het hart had

(dezelfde die ik verloor)

Ik zal degene die gisteren niet vergeten

Verscheurde het en ik zou van je kunnen houden

Ik zou je illusie omarmen

om je liefde te huilen

Maar god heeft je in de weg gezet

Zonder te denken dat het te laat is

En ik zal niet weten hoe ik van je moet houden

laat me huilen

Zoals iemand die lijdt in het leven

De marteling van het rouwen om zijn eigen dood

Goed als je bent zou ik sparen

mijn hoop met jouw liefde

Men is zo alleen in zijn pijn

Men is zo blind in zijn verdriet

Maar een wrede verkoudheid

Wat is erger dan haat?

impasse van zielen

Afschuwelijk graf en van mijn liefde

Ik vloek voor altijd en het heeft me gestolen

alle illusie

Als ik het hart had

(dezelfde die ik verloor)

Ik zal degene die gisteren niet vergeten

Verscheurde het en ik zou van je kunnen houden

Ik zou je illusie omarmen

om je liefde te huilen