3115 - I-RON

Сегодня как-то поздно зажигают фонари

Я прихожу домой давно хотел поговорить

Я был слишком робок, долго делал как они

Но выпивая крепкого жажду не утолил

Да я помню своё детство, помню дома

Помню шагал чё там школа, детсад

Уже с малых лет был себе на уме

Но семья воспитала, а что же не так?!

Ношу свою фамилию

Эт не значит family

Наши то будут проще

В роду таких не делали

Чёрный потолок от благовоний и стихов

Батя держит нож и пугает стариков

Но ниче пережили, кто-то базарит с зеркалом

Мама тянет семью и надеется на деток

А я запираю в клетке

Все эти страдания

Творческий ну что ж

Ожидаю понимания

Мне пора уже двигаться дальше

В небе луна заслоняет восход

Мне пора уже двигаться дальше

В небе луна заслоняет восход

Среди старых многоэтажек

Я забываю что такое восторг

Времена нас пытались исправить

Но во дворах находили комфорт

Я однажды вернусь, но незнаю когда

Пока взгляд устремлён на восток

Да я поменял себя тогда сильно

Все кто рядом был со мной, спасибо

Кто-то отлетел подумав о жизни земной

Но я за это не виню их это стабильно!

Время ставило на место я создавал планы

Стало слишком тесно в голове меломана

И квадрат района уже как-то поперёк

Ёкает внутри, что даже градус не берёт

Я себя сожру, если не дашь мне путь

Вижу маршрут!

Уже не свернуть

Мы вместе идём к тому что в груди

А на плече тот, кто нас защитит

Хэй обернись там целый мир

Я не могу жить как они

Просто пою свой новый мотив

Даже незная, что впереди!

Мне пора уже двигаться дальше

В небе луна заслоняет восход

Мне пора уже двигаться дальше

В небе луна заслоняет восход

Среди старых многоэтажек

Я забываю что такое восторг

Времена нас пытались исправить

Но во дворах находили комфорт

Я однажды вернусь, но незнаю когда

Пока взгляд устремлён на восток

Op de een of andere manier zijn de lantaarns vandaag aangestoken

Ik kom al heel lang thuis wilde praten

Ik was te timide, ik vond ze al heel lang leuk

Maar het drinken van een sterke dorst leste niet

Ja, ik herinner me mijn jeugd, ik herinner me thuis

Ik herinner me dat ik daar naar school liep, naar de kleuterschool

Van jongs af aan was hij in zijn gedachten

Maar de familie is grootgebracht, maar wat is er aan de hand?!

Ik draag mijn achternaam

Dit betekent niet familie

Die van ons zal makkelijker zijn

Dat deden ze in de familie niet.

Zwart plafond van wierook en poëzie

Papa houdt een mes vast en maakt de oude mensen bang

Maar ze overleefden niets, iemand bazaar met een spiegel

Moeder trekt aan het gezin en hoopt op kinderen

En ik zit opgesloten in een kooi

Al dit lijden

creatief ach

ik verwacht begrip

Het is tijd voor mij om verder te gaan

Aan de hemel verduistert de maan de zonsopgang

Het is tijd voor mij om verder te gaan

Aan de hemel verduistert de maan de zonsopgang

Tussen de oude hoogbouw

Ik vergeet wat genot is

Tijden probeerden ons te repareren

Maar in de tuinen vonden ze troost

Ik kom op een dag terug, maar ik weet niet wanneer

Terwijl we naar het oosten kijken

Ja, ik heb mezelf toen heel erg veranderd

Iedereen die naast me stond, bedankt

Iemand vloog weg, denkend aan het aardse leven

Maar dat neem ik ze niet kwalijk, het is stabiel!

Tijd gezet, ik heb plannen gemaakt

Het werd te druk in het hoofd van een muziekliefhebber

En het plein van de wijk is al op de een of andere manier aan de overkant

Yokaet van binnen dat zelfs een diploma niet haalt

Ik eet mezelf op als je me niet de weg geeft

Ik zie de route!

Keer niet meer terug

Samen gaan we naar wat er in de kist zit

En op de schouder van degene die ons zal beschermen

Hé draai je om er is een hele wereld

Ik kan niet leven zoals zij

Zing gewoon mijn nieuwe deuntje

Zelfs als je niet weet wat je te wachten staat!

Het is tijd voor mij om verder te gaan

Aan de hemel verduistert de maan de zonsopgang

Het is tijd voor mij om verder te gaan

Aan de hemel verduistert de maan de zonsopgang

Tussen de oude hoogbouw

Ik vergeet wat genot is

Tijden probeerden ons te repareren

Maar in de tuinen vonden ze troost

Ik kom op een dag terug, maar ik weet niet wanneer

Terwijl we naar het oosten kijken