Solar Landslide - Hypergiant

When the mirror is gone

When the reflection fades

What remains of ourselves

But the blackness of space?

Our time has run out

Meet our own deserved fate

A scream won’t be heard

With no one to hear

The falling of trees

Will fall on deaf ears

Beacon in the dark

Extinguishes us

Atlas has grown tired

His burden too great

Crushed by the fall

Of Hyperion’s weight

Our time has run out

Meet our own deserved fate

Tyrant

King of the darkness rising from the blackness of the silent void

Tear the mantle from giver of life

Oh, monster, tyrant, object devoid of a soul

Sun

Turn the day

Into night

Break the seasons…

Every liar

And every thief

All of our hatred

And selfish conceit

And all of the hopes

We held in the sky

Are gone in the blink of an eye

Als de spiegel weg is

Wanneer de reflectie vervaagt

Wat overblijft van onszelf

Maar de duisternis van de ruimte?

Onze tijd is op

Maak kennis met ons eigen verdiende lot

Een schreeuw zal niet worden gehoord

Met niemand die het hoort

Het vallen van bomen

Zal aan dovemansoren gericht zijn

Baken in het donker

Dooft ons

Atlas is moe geworden

Zijn last te groot

Verpletterd door de val

Van het gewicht van Hyperion

Onze tijd is op

Maak kennis met ons eigen verdiende lot

Tiran

Koning van de duisternis die oprijst uit de duisternis van de stille leegte

Scheur de mantel van de gever van het leven

Oh, monster, tiran, object zonder ziel

Zon

Draai de dag

De nacht in

Breek de seizoenen…

Elke leugenaar

En elke dief

Al onze haat

En egoïstische verwaandheid

En alle hoop

We hielden het in de lucht

Zijn in een oogwenk verdwenen