The legend of the flower of woe - HORSE the Band

This I know, there is one who captures me

For an age I stared at the heart of the moon;

Rise and fall rise and fall

I close my eyes I wish for freedom when I open my eyes

I found myself asleep

The emptiness of my eyes the memory whispers seductively

Worlds away worlds away worlds away

Trying to forget I looked in the heart of each perfect star each so full of

myriad wonders of their own

But in the night one cannot deny her

There can be (no) shadows without her defining light

My life became a dream as it sank

Into the void of the fantasy I constructed

From her intangible attributes from which I awoke

I had to again learn to see

She is cold, she does not have the power to sustain my life, upon her I would

die

Love non-absolute love.

Love imperfect love

Love non-absolute love.

Love imperfect love

An inner closeness a mutual respect the power of trust

The thunder of laughter shared words

We are the same, we are so different

I dared not look at her speak to her but I did

I dared not look at her speak to her but I did

This one fear;

it was like an open wound!

Fact’s a fact, man was not meant for the moon!

We are so close;

the distance between us is a kiss

A kiss that does not exist, a soft gentle petal flying on the wild wings of the

wind

A single petal from the gentle grace of the flower of woe

May we all vomit at the stench of its perfume

Dit weet ik, er is er één die mij vangt

Een tijd lang staarde ik naar het hart van de maan;

Stijgen en dalen stijgen en dalen

Ik sluit mijn ogen Ik wens vrijheid als ik mijn ogen open

Ik merkte dat ik sliep

De leegte van mijn ogen fluistert de herinnering verleidelijk

Werelden weg werelden weg werelden weg

Ik probeerde te vergeten dat ik in het hart van elke perfecte ster keek, elk zo vol met

talloze eigen wonderen

Maar 's nachts kan men haar niet ontkennen

Er kunnen (geen) schaduwen zijn zonder haar bepalende licht

Mijn leven werd een droom toen het zonk

In de leegte van de fantasie die ik heb geconstrueerd

Van haar ongrijpbare attributen waaruit ik ontwaakte

Ik moest opnieuw leren zien

Ze heeft het koud, ze heeft niet de macht om mijn leven in stand te houden, op haar zou ik

dood gaan

Liefde niet-absolute liefde.

Liefde onvolmaakte liefde

Liefde niet-absolute liefde.

Liefde onvolmaakte liefde

Een innerlijke nabijheid een wederzijds respect de kracht van vertrouwen

De donder van het lachen deelde woorden

We zijn hetzelfde, we zijn zo anders

Ik durfde haar niet aan te kijken en sprak met haar, maar ik deed het toch

Ik durfde haar niet aan te kijken en sprak met haar, maar ik deed het toch

Deze ene angst;

het was als een open wond!

Feit is een feit, de mens was niet bedoeld voor de maan!

Wij zijn zo dichtbij;

de afstand tussen ons is een kus

Een kus die niet bestaat, een zacht zacht bloemblad dat vliegt op de wilde vleugels van de

wind

Een enkel blaadje van de zachte gratie van de bloem des wee

Mogen we allemaal overgeven bij de stank van zijn parfum