Плацкарт номер восемь - HOMIE

От постели на север катимся в уютном купе мы.

Домой пишут письма люди, а у нас кроссворды, сканворды.

Тают километры за окном.

Очередь большая за кипятком.

Постельное белье открывают ртом, застилают простыни белые.

Проводник заберет билет, запихивая в книжку дрожа их;

И каждый день, как в последний миг людей навсегда провожает.

Огни за окном.

Дальше от дома, но так все знакомо.

Дочитай свою книгу потом, и расскажи мне о чем там.

Если ты играешь, то для меня.

Если ты готовишь, то для меня.

И если поезда заберут меня -

Проводи меня, не забывай меня.

Если ты играешь, то для меня.

Если ты готовишь, то для меня.

И если поезда заберут меня -

Проводи меня, не забывай меня.

Голоса между вагонов.

Чувствую в тамбуре кто-то там курит.

Люди в погонах.

Туалеты закрыты, откроют не скоро.

На фотографии тебя узнают и спросят: "Куда ты?"

Ты отвечаешь: "До конца. До конца, туда и обратно".

Шуршат роллтоны;

чавканье, слышно из края вагона.

Крошки батона рассыпаны под ногами, как бисер.

Пух от подушки летает, медленно падая прямо на руки.

Пускай закладкой служит она в дороге этой далекой.

Если ты играешь, то для меня.

Если ты готовишь, то для меня.

И если поезда заберут меня -

Проводи меня, не забывай меня.

Если ты играешь, то для меня.

Если ты готовишь, то для меня.

И если поезда заберут меня -

Проводи меня, не забывай меня.

Если ты играешь, то для меня.

Если ты готовишь, то для меня.

И если поезда заберут меня -

Проводи меня, не забывай меня.

Vanuit het bed naar het noorden rollen we in een knus compartiment.

Mensen schrijven brieven naar huis, en we hebben kruiswoordraadsels, scanwoorden.

Smeltende kilometers buiten het raam.

De wachtrij is lang voor kokend water.

Bedlinnen wordt geopend met een mond, witte lakens zijn bedekt.

De conducteur zal het kaartje pakken en het bevend in het boek proppen;

En elke dag, als op het laatste moment, neemt hij mensen voor altijd afscheid.

Lichten buiten het raam.

Ver van huis, maar zo vertrouwd.

Lees je boek later uit en vertel me waar het over gaat.

Als jij speelt, dan voor mij.

Als je kookt, dan voor mij.

En als de treinen me brengen -

Volg mij, vergeet mij niet.

Als jij speelt, dan voor mij.

Als je kookt, dan voor mij.

En als de treinen me brengen -

Volg mij, vergeet mij niet.

Stemmen tussen auto's.

Ik voel dat er iemand in de vestibule rookt.

Mensen in uniform.

Toiletten zijn gesloten en zullen niet snel open gaan.

Op de foto word je herkend en gevraagd: "Waar ben je?"

U antwoordt: "Tot het einde. Naar het einde, heen en terug."

Rolltons ritselen;

champing, gehoord vanaf de rand van de auto.

Batonkruimels liggen als kralen onder de voeten verspreid.

De pluisjes van het kussen vliegen en vallen langzaam rechtstreeks op de handen.

Laat het dienen als een bladwijzer op deze verre weg.

Als jij speelt, dan voor mij.

Als je kookt, dan voor mij.

En als de treinen me brengen -

Volg mij, vergeet mij niet.

Als jij speelt, dan voor mij.

Als je kookt, dan voor mij.

En als de treinen me brengen -

Volg mij, vergeet mij niet.

Als jij speelt, dan voor mij.

Als je kookt, dan voor mij.

En als de treinen me brengen -

Volg mij, vergeet mij niet.